Ο μπροστινός του Μακιαβέλι …
Του Νικου Παπαδογιάννη
Κάθε φορά που βλέπω στην τηλεόραση τον Σωτήρη Τσιόδρα, θυμάμαι τον Χρήστο Σαρτζετάκη. Δεν ξέρω γιατί. Ή μάλλον, ξέρω.
Ο άνθρωπος που επελέγη από τον Ανδρέα Παπανδρέου για να διαδεχθεί τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας όταν ο «εθνάρχης» παρίστανε τον υπερπρωθυπουργό ήταν ένας κορυφαίος δικαστικός, με κορωνίδα της καριέρας του τη στάση του ως ανακριτής στην δίκη των δολοφόνων του Γρηγόρη Λαμπράκη.
Μόλις κάθισε στον προεδρικό θώκο μίας Δημοκρατίας για την εδραίωση της οποίας πάσχισε και ο ίδιος, βάλθηκε να φέρεται εκκεντρικά, σπασμωδικά και αλλοπρόσαλλα.
Ξεφούρνιζε παράξενα ρητά σε μαλλιαρή ψευτοκαθαρεύουσα, πηγαινοερχόταν στα μοναστήρια με πάθος θεούσου, δυστροπούσε σε θέματα θεσμικής ρουτίνας, φληναφούσε σαν ψάρι έξω από το νερό.
Πολύ σύντομα, έγινε νούμερο στις επιθεωρήσεις και εξώφυλλο στους δίσκους του Χάρρυ Κλυνν, τον οποίο έσπευσε να καταμηνύσει (για …προσβολή θρησκευτικών συμβόλων), με όσα το βάρος του αξιώματός του συνεπάγεται.
Ο ίλιγγος της εξουσίας δεν σέβεται ούτε άτεγκτους δικαστές ούτε βασανισμένους αντιστασιακούς. Το έγραψα όσο πιο ήπια μπορούσα, γιατί δεν έχω όρεξη να με τρέχει στα δικαστήρια ένας 90χρονος τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ο καθηγητής Τσιόδρας μίλησε κατ’ ευθείαν στις καρδιές των Ελλήνων επειδή είναι μειλίχιος και προσηνής. Αγαπάει τους παππούδες και δακρύζει κιόλας. Λίγο ψεύτικα, αλλά δακρύζει.
Το δίδυμο Τσιόδρα-Χαρδαλιά είναι το όνειρο του ευσυγκίνητου νεοέλληνα: ένας που μιλάει σαν απόφοιτος δημοτικού και ένας που γαυγίζει σαν υπολοχαγός.
Καλός μπάτσος, κακός μπάτσος. Και ό,τι κάτσει. Τι άλλο να παρουσίαζαν, έργο;
Το πρόβλημά μας είναι, ότι θαυμάζουμε τον Σωτήρη Τσιόδρα χωρίς να ακούμε τι ακριβώς λέει και δίχως να σκαλίζουμε την επιφάνεια των πραγμάτων.
Πρόκειται για τον ίδιο επιστήμονα που στις αρχές του έτους υποβάθμιζε το πρόβλημα, Μιλώντας για έναν ιό μειωμένης μεταδοτικότητας σε σχέση με τον SARS.
Πρόκειται για τον εντεταλμένο μίας κυβέρνησης που αγνοεί επιδεικτικά την οδηγία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για όσο περισσότερους ελέγχους γίνεται.
Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο, που μεσοβδόμαδα ανέλυε την κατάσταση με όρους συνοικιακού καφενείου, όπως εκείνα που λειτουργούν στη ζούλα στα χωριά.
«Ναι, αλλά κανείς δε μιλάει για τους νεκρούς από την απλή γρίπη». «Ναι, αλλά δε λέτε ότι οι Κορεάτες παραβίαζαν τα προσωπικά δεδομένα όταν διεξήγαν ελέγχους».
Ήταν σαν να άκουγες οπαδό του Σώρρα. Ή τον ίδιο τον Άδωνη.
Ώσπου, ο λαοπρόβλητος Τσιόδρας κατέβασε τη χειρουργική μάσκα του για να ψάλει σε έναν ναό, στα πλαίσια της πρωινής λειτουργίας της Κυριακής.
Το συνηθίζει εδώ και χρόνια, λέει. Ενιωσε εσωτερική ανάγκη, λέει. Έλαβε ειδική άδεια, λέει.
Ένα άτομο ανά χίλια τετραγωνικά, λέει. Αλλά ούτε η Αγιά Σοφιά δεν έχει εμβαδόν ένα στρέμμα.
«Συμπτωματικά» το χάπενινγκ διαφημιζόταν εδώ και μέρες σε συγκεκριμένο ραδιόφωνο (χωρίς να αναφέρεται το όνομα του καθηγητή), ενώ την κρίσιμη ώρα μαζεύτηκαν απ’ έξω τα κανάλια.
Οι παμπόνηροι παπάδες κατάργησαν εν ριπή οφθαλμού το «κεκλεισμένων των θυρών» και μοίρασαν ακόμα και αντίδωρο, από κοινόχρηστο πανέρι φυσικά.
Μπορεί να κοινώνησαν και μερικοί μέσα στην αναμπουμπούλα, δεν το αποκλείω. Τι θέλετε δηλαδή, ακοινώνητοι να μείνουν τώρα που πλησιάζει Πασχαλιά;
Εφ’ όσον λειτουργεί μία εκκλησία, πρέπει να τη διεκπεραιώνει παστρικά τη δουλειά, προσφέροντας το πλήρες πακέτο. Ή μήπως ο μητροπολίτης στα Κύθηρα έκανε εκπτώσεις στις υπηρεσίες του μαγαζιού;
Ο Τσιόδρας επέστρεψε από τον εκκλησιασμό έμπλεος ανάτασης, ξανακόλλησε την ταμπέλα «Μένουμε Σπίτι» στο κούτελό του και έσπευσε στο Twitter για να τσεκάρει τις αντιδράσεις.
Όταν κάποιος χρήστης τον εγκάλεσε κόσμια, με το hashtag #ψέλνουμε_σπίτι, ο καθηγητής μίλησε για ρατσισμό. Ναι, καλά διαβάσατε. Ρατσισμό.
Είναι ρατσιστές, λοιπόν, όσοι επισημαίνουν ότι η στάση του είναι ανακόλουθη, απαράδεκτη και ασυγχώρητη. Πέρα από όλα τα υπόλοιπα, ποια ράτσα επιστημόνων πιστεύει σε αόρατα γενειοφόρα όντα που ζουν στα σύννεφα και σε παρθένες που τεκνοποιούν;
Διάβολε, για τον ιατρικό εκπρόσωπο της κυβέρνησης σε μέρες πανδημίας μιλάμε, όχι για τον Άγγελο Αναστασιάδη.
Πριν ξεσπάσει διαδικτυακός καυγάς, πλάκωσαν οι χριστιανοταλιμπάν και τα έμμισθα δεξιόστροφα τρολ για να προστατεύσουν με ορθόδοξη μάσκα την τιμή του μειλίχιου καθηγητή.
Και κάπως έτσι, η μάχη για την υπεράσπιση της κοινής λογικής χάθηκε αμαχητί.
Από την Πειραιώς, ακούγεται εδώ και μέρες ένα σαρδόνιο γέλιο. Οι επικοινωνιολόγοι του μαγαζιού έσπευσαν στο γραφείο του Μητσοτάκη για να ζητήσουν αύξηση αποδοχών.
Και με το δίκιο τους. Το κόλπο που έστησε το γκουβέρνο είναι αριστοτεχνικό, εφ’ όσον μάλιστα απευθύνεται σε λαό που θεωρεί τιμητική τη λέξη «ποίμνιο».
Ο Σωτήρης Τσιόδρας λειτουργεί σαν λαγός, στον οποίο αργά ή γρήγορα θα φορτωθούν όλες οι αστοχίες της ανίκανης κυβέρνησης, εξ ημισείας βεβαίως με τον «ανεύθυνο λαό».
Ο εξυπνάκιας που χαρακτήρισε αυτή την τακτική «μακιαβελισμό» παρακαλείται να σιωπήσει, αφού ο ίδιος ο Μακιαβέλι θα υποκλινόταν στους Έλληνες συνεχιστές της κληρονομιάς του.
Μην είδατε πουθενά αυτές τις μέρες τον Βασίλη Κικίλια; Ή εκείνον τον Αρκουμανέα με τα τηγανητά αυγά;
Πού ξανακούστηκε, μωρέ, αόρατος υπουργός Υγείας και ανύπαρκτος πρόεδρος ΕΟΔΥ σε καιρό φονικής πανδημίας;
Ακόμα και ο Άδωνης θα είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης, αν δεν ήταν εθισμένος στην τηλεοπτική δημοσιότητα.
Όλα Τσιόδρας, λοιπόν, με πασπάλισμα Χαρδαλιά για να ακούγεται και καμία αγριάδα.
Μπορεί ο εκλεκτός καθηγητής να αδικεί την προσωπικότητά του και την επιστημοσύνη του με όλα αυτά, αλλά τουλάχιστον το ευχαριστιέται.
«Σωτήρης Τσιόδρας, ο καινούριος ντάρλινγκ των Ελλήνων», γράφει στη σημερινή Figaro μία συμπατριώτισσά μας δημοσιογράφος, σεσημασμένη θαυμάστρια της Χρυσής Αυγής.
Η χώρα φαίνεται ότι βρίσκεται σε τροχιά Ιταλίας με πολλαπλασιασμό των κρουσμάτων παρά τη μείωση των ελέγχων, αλλά τουλάχιστον έχει τον Θεό της.
Μένουμε σπίτι και ψέλνουμε σπίτι, εκτός αν λάβουμε ειδική άδεια για να πάμε στους Χαιρετισμούς και να τους μετατρέψουμε σε αποχαιρετισμούς.
Το μόνο βέβαιο, μέσα σε αυτή την εποχή της ακραίας αβεβαιότητας, είναι ότι μεθαύριο ο Σωτήρης Τσιόδρας θα επιβραβευτεί με εκλόγιμη θέση στο γαλάζιο ψηφοδέλτιο Επικρατείας ή με ευρωβουλευτιλίκι, ώστε να ψέλνει ξέγνοιαστος στις Βρυξέλλες.
Εάν μάλιστα είχε εμφανιστεί λίγο νωρίτερα, μπορεί να καθόταν σήμερα στον θρόνο που κάποτε τίμησε με τα οπίσθιά του ο Χρήστος Σαρτζετάκης.
ΠΗΓΗ : https://www.koutipandoras.gr/article/o-mprostinos-toy-makiabeli?fbclid=IwAR0fmsc1qFDNt8-qOm5I4_9t8FDdpiFmASal1-4kAzTY_KWUxXaQFD9EpaI
Category: Αποκαλύψεις, Δικαιοσύνη, Δικαιώματα, Ελευθεροτυπία, Επώνυμες απόψεις, Κομπίνες, Πολιτική, Ράδιο "αποκαλύψεις", Τύπος, Χωρίς κατηγορία
