Εβλεπα στις οθόνες μας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια να παρίσταται στην ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης Καραμανλήκαι για μια στιγμή ένιωσα πως όταν έχεις έναν τέτοιον άνθρωπο στον ύπατο θώκο της Δημοκρατίας, τότε αυτή η Δημοκρατία είναι δική σου υπόθεσηκάτι στο οποίον μπορείς να συνανήκεις με έναν τρόπο σχεδόν οικογενειακό, σαν να ‘ταν όλοι οι Ελληνες μέλη μιας μεγάλης παρέας συγγενών και φίλων, γνωστών μεταξύ τους, αλληλέγγυων, με τις μικροχαρές και τις μικρολύπες τους, τις γκρίνιες και τις ελπίδες τους και πάντως συνταξιδιώτες πάνω στο ίδιο καράβιπου πλέει με σχέδιο, στόχο και μπούσουλα προς το καλύτερο για όλους. Τα παιδιά, τα γράμματα, τις δουλειές μας, η κοινότητα…Ομως.Ομως δεν είναι έτσι.Την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης δεν πρόλαβε να δει η γηραιά 85χρονη κυρία Πατρούλα Μητροπούλου, η οποία κυρία δεν είναι πια διότι πέθανε. Πέθανε παγωμένη κι άστεγη, παρατημένη από τη Δημοκρατία να σαπίσει μέσα σε μια σκηνή στον Δήμο Φαρών Αχαΐας.Διότι η Δημοκρατία είναι ταξική.Η Δημοκρατία διοικείται από τους εκπροσώπους της αστικής τάξης και αυτοί οι τύποι, αν δεν τους παρακολουθεί από κοντά κάποιο κανάλι, δεν δίνουν δίφραγκο για 85χρονες μανάδες και γιαγιάδες.Στην ορκωμοσία πρώτη μούρη πίστα ήταν ο κ. Μαρκόπουλος, θαμών της εκπομπής Μάκη Τριανταφυλλόπουλου. Σε αυτές τις εκπομπές αυτοί οι τύποι σκίζονται και αγορεύουν υπέρ κάθε Πατρούλας Μητροπούλου, αλλά ύστερα δεν έχουν καιρό να ασχοληθούν. Τρέχουν να προκάνουν τα θελήματα των «νταβατζήδων», αυτών που κυβερνούν την Ελλάδα και οι οποίοι «νταβατζήδες»αν δεν λάβουν μπαγιόκο δεν στέργουν να στείλουν ένα λυόμενο για να στεγαστεί η σεισμόπληκτη γιαγιά Πατρούλα, την αφήνουν απλώς να κοκκαλώσει απ’ το κρύο και να πεθάνει σαν το σκυλί.Από τις 8 Ιουνίου του 2008, όταν ο σεισμός συγκλόνισε για μία ακόμη φορά την Ανδραβίδα στην πολύπαθη Ηλεία, η Πατρούλα Μητροπούλου και ο ηλικιωμένος αδελφός της έμειναν άστεγοι. Ξεσπιτώθηκαν. Οπως έγραφε χθες στην «Ε» ο εκλεκτός συνάδελφος κ. Μάκης Νοδάρος, όλους αυτούς τους μήνες η ηλικιωμένη γυναίκα και ο αδελφός της ζητούσαν ένα λυόμενο για να ζήσουν (και ίσως να πεθάνουν) αξιοπρεπώς. Ετρεχε πάνω κάτω ο δήμαρχος Φαρών κ. Δημήτρης Σωτηρόπουλος να εξασφαλίσει αυτό το γαμημένο λυόμενο, αλλά η Δημοκρατία των Μεγαλοεργολάβων δεν είχε συμφέρον για να ασχοληθεί – δενεπρόκειτο, βλέπετε, για κάποιο συμβόλαιο Βωβού για ένα ακόμα Βωβομπετονοθηρίο στον Ελαιώνα, ούτε για καμιά παραχώρηση γης στους Βατοπεδινούς. Δεν έχει η Δημοκρατία της συμβολαιογράφουκυρίας Πελέκη στα κιτάπια της οδηγίες υποχρεώσεων προς τους αδύναμους πολίτες, τις άστεγες γυναίκες και τους πάσης φύσεως παρίες.Δεν μπορεί η Ελληνική Δημοκρατία να τιμήσει τους γέροντές της – σε αυτήν τη χώρα που κάποτε οι πατέρες μας απαξίωναν άνευ ετέρας κι ατίμαζαν όποιον έδειχνε ασέβεια σε όσους μόχθησαν πριν απ’ αυτόν και γι’ αυτόν, υπάρχει έλεοςμόνον για όσους διαθέτουν φράγκα, τίμια φράγκα ή άτιμα. Για τους άλλους ο Καιάδας. Αλλά δεν είναι μόνον οι σεισμόπληκτοι στην Ηλεία, είναι και οι πυρόπληκτοι.Πήρε την Αρτέμιδα η Κυπριακή Δημοκρατία και την έκαμε φιγουρίνι! Πήρε τη Μάκιστο η οικογένεια Βαρδινογιάννη και την έκανε παράδεισο! Η υπόλοιπη πυρόπληκτη Ηλεία έμεινε στα χέρια της Ελληνικής Δημοκρατίας και την έχει αφήσει η κυβέρνηση Καραμανλή να αργοπεθαίνει μέσα στον ζόφο και την ανημπόρια. Γιατί;Γιατί δεν βάζει διόδια στους νεκρούς, σε όσους πεθαίνουν εξαιτίας της αναλγησίας της και της αβελτηρίας της, να μαζέψει πόρους, να τους παραχωρήσει σε έναν καλόν εργολάβο, να αυτοχρηματοδοτηθεί η παρακμή και να μην πεθαίνουν οι γριούλες μέσα σε άθλιες σκηνές, μες στην ντροπή και την ξεφτίλα όλων μας.Λύσεις υπάρχουν για να βρεθούν λεφτά για ένα λυόμενο (κι άλλα τριακόσια που έχουν αφεθεί να ρημάζουν) να πουλήσουμε την Ολυμπιακή, να κάψουμε την Ακρόπολη και να πουλάμε τις στάχτες της, υπάρχουν λύσεις για να βρεθούν λεφτά, ώστε να αγοράσουν καινούργιες γραβάτες για την επόμενη ορκωμοσία τους οι επόμενοι υπουργοί.Ετρεχε, λέει ο Δήμαρχος στο ΥΠΕΧΩΔΕ, έτρεχε και στην Περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας για ένα λυόμενο. Δεν πρόκαναν, ο κυρ Σουφλιάς έχει δουλειές με το Ελληνικό (ακόμα να το φάνε όλο) και στην Περιφέρεια οι αρμόδιοι έψαχναν τους αρμόδιους – δεν πρόκαναν, τι να κάνουμε; να πάμε να πνιγούμε;Ενδιαφέρουσα ιδέα! ποιος εργολάβος θα μπορούσε να αναλάβει το έργο; με τι κόστος; τι περιθώρια κέρδους; εντάξει, με τα «δέοντα» μέσα – συνεννοούμεθα τώρα, δεν είμαστε δα χθεσινοί! Ασε που είμεθα το αύριο όλων σας…
Category: Χωρίς κατηγορία