ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ
Ο εν αδίκω δεδικαίωται!..
Από τον ΧΡΗΣΤΟ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ mich@enet.gr,www.bavzer.blogspot.com
Ο απρόσεκτος και τσαμπουκαλής οδηγός παρέσυρε και σκότωσε το μικρό τους κοριτσάκι, πριν από 4 χρόνια περίπου, κοντά στο σπίτι τους, εδώ, στα «περίχωρα» της Αττικής, που τα λένε «Μεσόγεια».Ποια Δικαιοσύνη, Θεία ή και ανθρώπινη, μπορεί τάχα ν’ απαλύνει τον πόνο γονιού που, έτσι άδικα, χάνει ένα παιδί, «το αγγελούδι μας», όπως συνεχώς το αναφέρουν με όση φωνή μπορεί να βγει από τη ραγισμένη τους ψυχή;Καμιά!
Ελπίζεις, μόνον, ότι ο ένοχος θα τιμωρηθεί όσο του πρέπει, για να μην το ξανακάνει ποτέ στη ζωή του. Ποτέ να μην παραβιάσει πάλι το κόκκινο. Ποτέ να μην αναπτύξει πάλι ταχύτητες Φόρμουλα. Ποτέ να μην οδηγήσει ξανά υπό την επήρεια αλκοόλ.Ελπίζεις, ακόμα, πως όταν σταθείς ενώπιον των δικαστών της έδρας, θα πιστεύεις βαθιά μέσα σου πως αυτό που ονομάζουμε «περί δικαίου αίσθημα» θα ικανοποιηθεί.
Τρία χρόνια, χωρίς αναστολή, έφαγε πρωτόδικα ο δράστης, που δεν εμφανίστηκε ποτέ στο δικαστήριο. Στο Εφετείο, η ποινή μετατράπηκε σε «με αναστολή». Τα τρία χρόνια φυλάκισης εξαγοράσιμα προς 10 ευρώ περίπου την ημέρα.Ο δράστης is free!
Και έξω στους δρόμους, πάλι. Κίνδυνος-θάνατος!Οι γονείς, εμβρόντητοι, στέκονταν μπροστά στην έδρα ακούγοντας την εισαγγελέα ακόμα και να μαλώνει τη μάνα, επειδή δεν πρόσεξε, λέει, το παιδί της και το άφησε να βγει στον δρόμο!
Ο πατέρας δεν είχε φωνή να μιλήσει. Εγραψε μια επιστολή. Σύντομη, μιας σελίδας όλη. Και ζήτησε να την καταθέσει στο δικαστήριο ως δική του αντίδραση στην άδικη, όπως πίστευε, απόφαση. «Δεχθείτε την, παρακαλώ, ως κατάθεση καρδιάς του πατέρα», τους είπε. Αλλά τον αντιμετώπισαν, λέει, με αγένεια και απαξιωτικά. «Δεν δεχόμαστε επιστολές, κύριε. Τι το περάσατε εδώ μέσα;», τον μάλωσαν οι της Δικαιο(;)-σύνης εκπρόσωποι. Κάποιος μάλιστα, κατά τον πατέρα, ψιθύρισε ότι «οι φυλακές μας είναι γεμάτες, δεν μπορούμε να τους κλείνουμε όλους μέσα…».
Εβαλε και αυτός λοιπόν, ο εμβρόντητος πατέρας, αλλά και η δύσμοιρη η γυναίκα του, την ουρά στα σκέλια και βγήκαν από την αίθουσα.Βγήκαν στη χώρα, όπου αυτός που διαπράττει την αδικία (ή και το έγκλημα) έχει περισσότερες πιθανότητες να δικαιωθεί από εκείνον που την υφίσταται.
«Μια αδικία κάπου, είναι αδικία παντού».Σάμουελ Τζόνσον, 1709-1784, Αγγλος συγγραφέας και λεξικογράφοςΣχεδόν το ίδιο, «αν υπάρχει αδικία κάπου, είναι απειλή για τη δικαιοσύνη παντού», είχε πει και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ.Και η Γκλόρια Στάινεμ, Αμερικανίδα δημοσιογράφος, φεμινίστρια και πολιτική ακτιβίστρια: «Ο νόμος και η δικαιοσύνη δεν είναι πάντα το ίδιο πράγμα. Κι όταν συμβαίνει αυτό, ίσως καταστρέφοντας τον νόμο να μπορεί να γίνει το πρώτο βήμα για να τον αλλάξουμε ουσιαστικά».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 15/11/2008
Category: Αποκαλύψεις
Ο πόνος των γονιών είναι αβάστακτος.
Μπορεί να έτρεχε ο οδηγός, μπορεί να παραβίασε κόκκινο, μπορεί να ήταν μεθυσμένος, μπορεί να ήταν τα πάντα….
Μπορεί οι γονείς να μην πρόσεξαν ( συμβαίνουν δυστυχώς) και το παιδί να βρέθηκε στον δρόμο, μπορεί και οι γονείς να ήταν οι χειρότεροι (λέμε τώρα)…..
Για το κράτος που δεν έχει φτιάξει δρόμους, με πεζοδρόμια φιλικά στους πεζούς, δικλίδες ασφαλείας για να μην βγαίνουν τα παιδιά στον δρόμο, παιδεία κίνησης στους δρόμους για γονείς και οδηγούς, θα πούμε τίποτα;
Διότι ο μόνος που δεν έφταιγε σίγουρα ήταν το αγγελούδι που χάθηκε!!
Όσο βλέπω γονείς να βάζουν το παιδί στην αγκαλιά της συνοδηγού μαμάς, κατά την οδήγηση, αναρωτιέμαι αν αγαπάνε το παιδί τους, ή αν είναι τόσο βλάκες!!
Δεν είναι μόνο άσπρο ή μαύρο, τελικά
Ελπίζω να δημοσιευτεί το σχόλιο μου. Δεν ψάχνουμε μόνο την είδηση,
δεν κατηγορούμε μόνο όποιον είναι πιο εύκολο…. ας στραφούμε και προς τα εκεί που πρέπει. Ας κάνουμε πρόληψη.
Το παιδί δεν γυρίζει πίσω, ας κάνουμε κάτι για τα υπόλοιπα παιδιά….