ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΥΡΙΝΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΤΕΜΙΔΑ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΡΩΤΗ» ΤΟΥ ΠΥΡΓΟΥ 5.5.2008
ΕΡΕΥΝΑ : ΜΑΚΗΣ ΝΟΔΑΡΟΣ
Την τραγική απώλεια της οικογένειάς του περιγράφει λεπτό προς λεπτό στην μηνυτήρια αναφορά του προς τις δικαστικές Αρχές , με λεπτομέρειες που σοκάρουν, ο Γιώργος Παρασκευόπουλος , ο πατέρας που έχασε στις φονικές πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού την σύζυγό του, την μητέρα του και τα τέσσερα ανήλικα παιδιά του στην περιοχή της πολύπαθης Αρτέμιδας.
Η ανατριχιαστική αφήγηση του τραγικού πατέρα , αποτελεί ένα ηχηρό ράπισμα σε όλους εκείνους που προσπαθούν να μειώσουν το μέγεθος της καταστροφής από την φωτιά στην Ηλεία αλλά και σε όλους εκείνους που με τον αποσυντονισμό , τις παραλείψεις και την ανικανότητά τους, αντί να διαχειριστούν σωστά την κρίση προκάλεσαν μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που έχουν συμβεί στην Ηλεία.
Είμαι ο δυστυχέστερος άνθρωπος στον κόσμο…
« Εχω το τραγικό «προνόμιο» να είμαι από τους δυστυχέστερους ανθρώπους στον κόσμο. Είμαι ο πατέρας , ο σύζυγος και ο υιός των έξι τραγικών θυμάτων , κάτω από πρωτοφανείς συνθήκες, κατά τις πυρκαγιές της 24ης Αυγούστου 2007 , πλησίον του Δ.Δ. Αρτέμιδας του δήμου Ζαχάρως Ηλείας.
Και τώρα πρέπει να βρω τη δύναμη και να υπερβώ την τραγικότητά μου , τη συντριβή μου και την ανυπόφορη μοναξιά μου, και να αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις , για να εντοπιστούν και να υποστούν τις συνέπειες οι υπεύθυνοι για το μεγάλο έγκλημα και το ασύλληπτο ξεκλήρισμα όλης της οικογένειάς μου και κατ επέκταση όλων των θυμάτων της περιοχής.
Ειδικότερα από την πυρκαγιά της ημέρας εκείνης και από τις εγκληματικές παραλείψεις των αρμοδίων τοπικών οργάνων , τόσο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ηλείας, όσο και του Δήμου Ζαχάρως αλλά και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας , όπως και της Αστυνομίας , βρήκαν τραγικό θάνατο , τα τέσσερα ανήλικα τέκνα μου (Αγγελική 15 έτων, Μαρία 12, Αναστασία 11 και Κωνσταντίνος 5) , η σύζυγός μου Αθανασία Δημητρίου – Παρασκευοπούλου 37 ετών και η μητέρα μου Αγγελική 76 ετών .» – αναφέρει στην μηνυτήρια αναφορά του προς τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πύργου ο τραγικός πατέρας και προσθέτει:
« Πρόκειται για ένα συνταρακτικό και θλιβερό απολογισμό τραγικ΄βν θυμάτων της οικογένειάς μου , του χωριού μου Αρτέ,μιδας και όλης της Ηλείας»
Η τραγωδία
« Ήταν μεσημέρι της 24.8.2007 και όλη η οικογένειά μου ήμασταν στο πατρικό μας σπίτι στο χωριό Αρτέμιδα. Μένουμε οικογενειακώς στην Αθήνα όπου απασχολούμαι επαγγελματικά. Όπως πολλές φορές κάναμε , έτσι και κατά τις ημέρες εκείνες του Αυγούστου, πήγαμε οικογενειακώς στο χωριό μας.
Ενώ γευματίζαμε όλη η οικογένεια (ώρα 14.15 περίπου) είδαμε καπνούς από την πλευρά των χωριών Παλαιοχώρι και Μάκιστος . Μαζί μας ήταν και ο αλβανικής καταγωγής Σπίρο Κιόσα. Αμέσως ανεβήκαμε με τον Σπύρο στο σχολείο του χωριού, για να ενημερωθούμε , περί του τι συμβαίνει και για να πάρουμε οδηγίες από τους αρμόδιους , τι θα έπρεπε να κάνουμε , για την διάσωσή μας και ιδίως των ανήλικων παιδιών. Δυστυχώς δεν βρήκαμε κανέναν αρμόδιο , για να μας ενημερώσει και να μας καθοδηγήσει και ειδικότερα , ούτε της Νομαρχίας , ούτε του Δήμου , ούτε της Πυροσβεστικής , ούτε της Αστυνομίας. Κανένας δεν μας υπέδειξε τρόπο διαφυγής ή διάσωσης.
Στις 14.30 περίπου είδαμε ότι η φωτιά έφτανε στο χωριό Μάκιστος που είναι πολύ κοντά στην Αρτέμιδα και στην συνέχεια η πύρινη λαίλαπα ανέβαινε μέχρι την πλατεία του. Δυστυχώς ούτε και την ώρα αυτή υπήρχε στο χωριό μας κάποιος αρμόδιος ή υπεύθυνος, ώστε να μας ενημερώσει για το πώς θα σωθούμε και πολύ περισσότερο δεν φαίνονταν πυροσβεστικά ή άλλα οχήματα της νομαρχίας ή του δήμου.
Προ αυτής της απελπιστικής κατάστασης και αφού είχε περάσει μια περίπου ώρα από την αρχική εμφάνιση της φωτιάς και οι κάτοικοι του χωριού μας ήταν πανικόβλητοι , επιστρέψαμε με το Σπύρο στο σπίτι μας και αποφασίσαμε στις 15.00 περίπου, προ της μετά βεβαιότητας καταστροφής του χωριού μας και υμών , να φύγουν η σύζυγός μου με τα τέσσερα ανήλικα παιδιά μας και τη μητέρα μου προς τη Ζαχάρω και ακολούθως προς την παραλία για περισσότερη ασφάλεια. Επιβιβάστηκε η οικογένειά μου στο αυτοκίνητο και ακολούθησε τα υπόλοιπα οχήματα που προπορεύονταν με κατεύθυνση την Ζαχάρω χωρίς ωστόσο να υπάρχει κάποιος αρμόδιος για την υπόδειξη τρόπου και κατεύθυνσης διαφυγής.
Πορεία προς τον θάνατο
Κάτω από τις φοβερές και δραματικές αυτές συνθήκες η σύζυγός μου αφού πήρε ελάχιστα πράγματα για τα παιδιά και αφού έβαλε όλη την οικογένεια στο αυτοκίνητό μας , έφυγε στις 15.20 περίπου , καταθορυβημένη και καταφοβισμένη προς τη Ζαχάρω και προς τη θάλασσα για να βρεί ασφαλές μέρος σωτηρίας. Όπως ήταν φυσικό και αυτονόητο η μεγάλη λαχτάρα μας και ο φόβος μας ήταν τα 4 ανήλικα παιδιά μας και η ηλικιωμένη μητέρα μου .
Στο αυτοκίνητο της συζύγου μου , αφού ικέτευε και φώναζε κατατρομαγμένη, μπήκε και μια γιαγιά του χωριού μας , με τα δύο μικρά εγγονάκια της.
Η απόσταση από το χωρίο Μάκιστος μέχρι το χωριό μου την Αρτέμιδα είναι τρία περίπου χιλιόμετρα και η φωτιά άρχισε να πηγαίνει και προς αυτό. Παντού κόλαση και τα σπίτια και οι κάτοικοι ήταν τελείως απροστάτευτοι…
Καμιά βοήθεια , ανύπαρκτος συντονισμός
Ούτε ένα πυροσβεστικό όχημα στην Αρτέμιδα ούτε άνθρωποι ούτε μηχανήματα της νομαρχίας , ούτε της Αστυνομίας και του δήμου Ζαχάρως. Όχι μόνο φυσική παρουσία δεν υπήρχε των αρμοδίων και υπευθύνων για την τοπική πολιτική προστασία , αλλά ούτε τηλεφωνικές οδηγίες δόθηκαν. Πλήρης εγκατάλειψη εκ μέρους των τοπικών αρχών και των παραγόντων στο νομό και στο δήμο και βεβαίως της Πυροσβεστικής και της Αστυνομίας.
Το αυτοκίνητο της συζύγου μου όπως έμαθα εκ των υστέρων…έφτασε σε απόσταση περίπου 1.500 μέτρων από την Αρτέμιδα προς τη Ζαχάρω κι εκεί, κατά περίεργο και ανεξήγητο τρόπο, βρήκε στο δρόμο σταθμευμένο ένα πυροσβεστικό όχημα , το πλήρωμα του οποίου ήταν τρεις πυροσβέστες , χωρίς ανεξηγήτως να γίνει οποιαδήποτε προσπάθεια από τον εν λόγω πλήρωμα για κατάσβεση της φωτιάς ή έστω να ρίξει νερό, ακόμη και για την αυτοπροστασία τους.
Το πυροσβεστικό όχημα όπως ήταν σταθμευμένο πέρα των άλλων εμόδιζε και την διέλευση των αυτοκινήτων που ήθελαν να πάνε προς τη Ζαχάρω .
Εκεί μπλοκαρίστηκε η σύζυγός μου . Ήταν και άλλα αυτοκίνητα πολιτών για τον ίδιο λόγο ΄μπλοκαρισμένα και σταθμευμένα και αυτό το εφιαλτικό φαινόμενο διήρκησε 40 λεπτά . Ο δρόμος ήταν κλειστός και είχε προκληθεί πλήρες αδιέξοδο.
Κατόπιν αυτών ο Σπύρος Κιόσα πήρε την γυναίκα μου , την ηλικιωμένη μητέρα μου και τα 4 ανήλικα παιδιά μου και τα οδήγησε προς τη πλαγιά και μάλιστα τους είπε να τρέξουν όλοι προς τα εκεί και εγκατέλειψαν το αυτοκίνητό μας.
Η φωτιά έφτασε εκεί και συγχρόνως ακούγονταν εκρήξεις. Ο κόσμος ήταν μπλοκαρισμένος στα αυτοκίνητά τους , φώναζαν όλοι δυνατά και διαμαρτύρονταν ενώ τα παιδιά έκλαιγαν και έβγαζαν κραυγές αγωνίας και τρόμου αφού η φωτιά ερχόταν κοντά τους από πολλές κατευθύνσεις και ο καπνός σκοτείνιαζε τα πάντα. Δυστυχώς η φωτιά επεκτάθηκε και προς την πλαγιά και ακολούθησε κόλαση.
Τα αποτελέσματα ήταν τραγικά. Κάηκαν ζωντανά τα 4 παιδιά μου , η σύζυγό μου , η μητέρα μου , οι τρείς πυροσβέστες και συνολικά 24 άτομα στο σημείο που είχαν μπλοκαριστεί τα αυτοκίνητα …
Περί ώρα 16.30 δηλαδή μετά την καταστροφή έφτασε όπως έγινε γνωστό στο χωρίο μας την Αρτέμιδα ο διοικητής του Πυροσβεστικού Σώματος Πύργου μαζί με τον Δασάρχη αλλά ήταν πολύ αργά …
Category: Πυρόπληκτοι, Τύπος
Χαίρετε. «ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΥΡΙΝΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΤΕΜΙΔΑ» πραγματικά σε σοκάρει, σου δημιουργεί θυμό, ντροπή. Όλοι πρέπει να διαβάσουμε αυτήν την μαρτυρία, για να μάθουμε…. πόσο πίσω είναι η Ελλάδα μας σε θέματα προστασίας του πολίτη, για να δούμε τα λάθη και να πιέσουμε να διορθωθούν, και βέβαια να συμπάσχουμε με τον συνάνθρωπο. Πρέπει να δούμε τον εαυτό μας και την οικογένεια μας μέσα σε αυτήν καταστροφή. Άλλωστε μπορεί να συμβεί και σε εμάς. Πολύ καλή δουλειά. Συγχαρητήρια. Θα ήθελα να αναδημοσιεύσω το «ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΥΡΙΝΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΤΕΜΙΔΑ» στο pa-info.net. Αν υπάρχει πρόβλημα το email μου admin@pa-info.net . Ευχαριστώ.
Μάκη σε αναδημοσιεύω κι εγώ…