ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΑΧΑΪΑ
Ομορφα χωριά άσχημα καίγονται
ΟΡΕΙΝΗ ΑΧΑΪΑ
Αποστολή: ΜΑΚΗΣ ΝΟΔΑΡΟΣ
Η νεκρική σιγή και ένας παράξενος κίτρινος ήλιος που σχηματίζει φανταστικές μορφές από υδρατμούς πάνω στην καυτή άσφαλτο των δρόμων που οδηγούν στα «μαυρισμένα» από τη μανία της φωτιάς χωριά της ορεινής Αχαΐας απλώνονται σαν πέπλο θανάτου. Και μαζί με τους λευκούς καπνούς που βγαίνουν από τα δέντρα που καίγονται ακόμη συνθέτουν την τραγική εικόνα τού σήμερα.
Πουλιά, άγρια ζώα, δένδρα, ελαιώνες, αμπέλια, σπίτια, βουνά, όλα στέκουν γυμνά και μαυρισμένα. Οπως και οι ψυχές των ανθρώπων που ζούσαν τόσα χρόνια κοντά τους και είδαν από τη μια στιγμή στην άλλη τα πάντα να μετατρέπονται σε στάχτες… που πήρε ο αέρας και σκόρπισε μακριά μαζί με τις ελπίδες τους και τα όνειρά τους.Τούτος ο καταπράσινος ευλογημένος τόπος, που πριν από μερικές ημέρες έσφυζε από ζωή και δροσερό αέρα, δεν υπάρχει πια. Το πράσινο έγινε μαύρο και ο δροσερός αέρας έγινε «αρρωστημένος» και ζεστός.Οι συνηθισμένοι στη φυσική ζωή άνθρωποι της εξοχής δεν μπορούν να τον αναπνεύσουν. Τους καίει -όπως λένε- τα σωθικά. Κάποιοι από αυτούς περιπλανώνται σαν τα φαντάσματα πρωί πρωί στο χωριό Μαυρίκι. Με μάτια κόκκινα από την αϋπνία πίνουν τον καφέ τους κάτω από τον μοναδικό πλάτανο που σώθηκε σαν από θαύμα από τη μανία της φωτιάς και μοιρολογούν για εκείνα που έχασαν και για την αναπάντεχη συμφορά που τους βρήκε.
«Καταστραφήκαμε»
Μερικά χιλιόμετρα πιο πάνω, το μικρό χωριό Μελίσσια, τόπος δραματικών σκηνών τις ώρες της μεγάλης φωτιάς, φαντάζει από μακριά σαν ένα από εκείνα τα στοιχειωμένα και εγκαταλελειμμένα ορεινά χωριά. Μόνο που αυτό πριν από μερικές ημέρες έσφυζε από ζωή. Τώρα η μαυρίλα, οι στάχτες και τα ίχνη της φωτιάς σκεπάζουν τα πάντα.«Καταστραφήκαμε. Χάσαμε τα πάντα. Η ζωή μας έγινε από τη μια μέρα στην άλλη μαύρη. Ακόμη και ο ήλιος που βλέπαμε άλλαξε χρώμα. Νιώθουμε ότι πήγαμε ξαφνικά στην κόλαση», μας λέει ο πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Κώστας Σωτηρόπουλος. Με προθυμία ανοίγει τα χαρτιά του στο μικρό πέτρινο κοινοτικό γραφείο που «έγλειψε» η φωτιά και μας παραθέτει στοιχεία που σοκάρουν.Δέκα σπίτια στα Μελίσσια έγιναν στάχτη, άλλα 30 στο διπλανό Πυργάκι και 20 στη Λάκκα. Σύνολο, 60 οικογένειες στον δρόμο.«Εκείνο που μας πονάει όμως πολύ είναι ότι μαζί με τα σπίτια μας χάσαμε και τις περιουσίες μας. Είμαστε όλοι αγρότες και κτηνοτρόφοι. Πάνω από 1.500 ζώα κάηκαν, 40.000 ρίζες ελιές έγιναν στάχτη και 2.000 στρέμματα σταφίδας καταστράφηκαν από τον πύρινο εφιάλτη. Οι αποθήκες με τα προϊόντα μας κάηκαν. Μείναμε στους πέντε δρόμους. Δεν έχουμε τίποτα για να ζήσουμε», μας λέει συγκινημένος και μας συνοδεύει στο μικρό καφενείο του χωριού.
Μαζεμένοι όλοι οι άντρες εκεί σαν σε κηδεία, κοιτάζουν σιωπηλά ο ένας τον άλλον και μονολογούν. Κάποιοι βρίζουν μεγαλόφωνα την κυβέρνηση που τους άφησε στο έλεος του Θεού. Κάποιοι τραβούν τα μαλλιά τους και κάποιοι κρύβουν στις παλάμες το πρόσωπό τους…Τραγική φιγούρα σε μια γωνιά ο κτηνοτρόφος Ανδρέας Σωτηρόπουλος. Πριν από πέντε ημέρες η νύφη του γέννησε ένα όμορφο αγοράκι. Πριν από πέντε όμως ημέρες η μοίρα του τον πρόδωσε, όπως λέει, και μαζί με τη χαρά στην οικογένειά του έφερε και την ανείπωτη λύπη: τα 850 γιδοπρόβατα που ήταν κλεισμένα στη στάνη του στην τοποθεσία Πέντε Βρύσες ψηλά στο βουνό κάηκαν ζωντανά.
«Ζητάνε ψήφους»
«Να γράψετε ότι για όλα ευθύνονται εκείνοι που βρίσκονται ψηλά. Ψηφίζω Νέα Δημοκρατία, αλλά αυτό το χάλι δεν το έχουμε ξαναδεί. Μας άφησαν στην τύχη μας. Καιγόμαστε και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Ούτε ένας από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας δεν ήρθε στο χωριό μας να μας πει έναν λόγο παρηγοριάς έστω. Μόνο ψήφους ζητάνε όταν έρθει η ώρα», μας λέει ο αγρότης Φώτης Κωνσταντινόπουλος και τονίζει:«Κάηκαν το σπίτι μου και 500 ρίζες ελιές. Αποθήκες γεωργικά εργαλεία όλα έγιναν στάχτη. Το μόνο που έσωσα ήταν ένα μικρό γαϊδουράκι που πρόλαβα κα το έβαλα κάτω στο υπόγειο. Γράψτε το να το διαβάσουν εκείνοι στην Αθήνα. Δεν πιστεύουμε τα όσα λένε περί βοήθειας. Δεν έχουμε πια εμπιστοσύνη σε κανέναν. Μπορεί να εξήγγειλαν μέτρα, αλλά θα μείνουν στα χαρτιά. Μακάρι να κάνω λάθος».«Ολοι αυτοί που ήρθαν σήμερα στο Αίγιο ήρθαν για να κοροϊδέψουν τον κόσμο. Δεν τους έχουμε καμία εμπιστοσύνη ό,τι και αν πουν. Να ξέρουν όμως ότι θα μας βρουν μπροστά τους. Αν δεν μας δώσουν αυτά που θα ζητήσουμε, είμαστε αποφασισμένοι όλοι εμείς εδώ να αποκλείσουμε και να γκρεμίσουμε αν χρειαστεί την γέφυρα στον Σελινούντα ποταμό. Η κοροϊδία δεν θα περάσει», φωνάζει οργισμένος ο αγρότης Γιώργος Γιαννόπουλος.
Ο δρόμος από τα Μελίσσια στα Κουνινά είναι γεμάτος από στάχτες. Κομμένα δέντρα στην άκρη καπνίζουν ακόμη, και στο πλάι του δρόμου χώματα και μικρές πέτρες που κατρακύλησαν τις τελευταίες ώρες από την πλαγιά προμηνύουν την επερχόμενη καταστροφή από τις πλημμύρες και τις κατολισθήσεις. Ολοι λένε ότι με την πρώτη βροχή οι πλαγιές των βουνών θα κατέβουν στα χωριά για να συμπληρώσουν τον τρόμο. Ερημο χωριό και τα Κουνινά. Οι κάτοικοι μας κοιτάζουν περίεργα καθώς κατευθυνόμαστε στο σημείο μηδέν… Εκεί απ’ όπου ξεκίνησε η φωτιά που έκανε στάχτη την ορεινή Αχαΐα. Ενας μικρός σκουπιδότοπος στις πλαγιές μιας ρεματιάς ήταν η αιτία της καταστροφής που, όπως καταγγέλλουν οι ντόπιοι, συμπληρώθηκε από τις εγκληματικές ενέργειες και παραλείψεις της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας του Αιγίου.«Η φωτιά ήταν αναζωπύρωση. Δεν έπιασε νέα πυρκαγιά, όπως λένε για να δικαιολογηθούν. Ο διοικητής της Π.Υ. του Αιγίου, όταν ξεκίνησε ξανά η φωτιά, μας έλεγε ότι είχε υπό τον έλεγχο όλη την κατάσταση. Μετά όταν του ξέφυγε και ζήτησε βοήθεια ήταν αργά. Δεν έπρεπε να φύγουν οι πυροσβέστες από εδώ», μας λέει ο πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Κουνινών Λεωνίδας Παπαλεωνιδόπουλος και προσθέτει: «Αν είχαμε ένα βυτιοφόρο ή ερχόταν ένα ελικόπτερο εκείνη τη στιγμή, τώρα δεν θα είχε γίνει τίποτα. Οσο για τα μέτρα υπέρ των πυροπλήκτων που λένε ότι θα πάρουν αν δεν δω δεν τα πιστεύω. Πολλά έχουν πει και λίγα έχουν κάνει. Αλίμονο από τον κόσμο που κάηκε».
Εικόνα καταστροφής και στο Ανω Διακοφτό. Μισογκρεμισμένα σπίτια καπνίζουν ακόμη και θυμίζουν στους κατοίκους τον πύρινο εφιάλτη που άλωσε μέσα σε ένα απόγευμα όλο το χωριό. Κουρνιασμένο σε ένα μικρό ύψωμα το πέτρινο σπίτι (ή ό,τι απέμεινε από αυτό) που βρήκαν τραγικό θάνατο οι δύο ηλικιωμένες. Κανένας από το χωριό δεν γνώριζε, μας λένε, ότι έμεναν μόνες τους εκεί.Αθλιότητες«Η Πυροσβεστική ήρθε και μας κορόιδευε… Δεν είχαν νερό και οι πρώτοι που έφυγαν όταν εισέβαλε η φωτιά στο χωριό ήταν οι πυροσβέστες», καταγγέλλει οργισμένος ο Αναστάσιος Μαυρογιάννης.«Εχασα το σπίτι μου το πατρικό εκεί όπου μεγαλώσαμε έντεκα αδέρφια και τώρα οι αρμόδιοι μας λένε ότι δεν μπορούμε να πάρουμε το επίδομα των 3.000 ευρώ γιατί δεν είμαστε μόνιμοι κάτοικοι. Αυτά είναι αθλιότητες. Δεν περιμένω τίποτα από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης σήμερα στο Αίγιο. Θα υποσχεθούν και θα φύγουν. Θα το δείτε ότι δεν θα γίνει τίποτα. Ψίχουλα θα μας δώσουν και αν… Μόνο λόγια είναι και κροκοδείλια δάκρυα επειδή έρχονται εκλογές».«Από το θα μέχρι το να γίνει κάτι υπάρχει μεγάλη απόσταση. Αυτό μάς έχει δείξει η ζωή. Και ειδικά αν έχεις να κάνεις με… «θα» πολιτικών, τότε άσ’ τα να πάνε…» σχολιάζει και ο ιερέας του χωριού Ιωάννης Σκορδίλης.Ολα και σε αυτό το χωριό έγιναν στάχτη, αφού 51 σπίτια καταστράφηκαν ολοσχερώς, χιλιάδες ελαιόδεντρα και εκατοντάδες στρέμματα με αμπέλια έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Το 90% του ζωικού κεφαλαίου και των καλλιεργειών καταστράφηκαν.«Ο κόσμος δεν θα μπορέσει να το αντιμετωπίσει αυτό. Η επόμενη ημέρα θα είναι εφιαλτική. Αν η Πολιτεία δεν κάνει κάτι ουσιαστικό και αν δεν μας βοηθήσει, το χωριό αυτό και όλα όσα κάηκαν θα ερημώσουν και θα «στοιχειώσουν», λέει ο πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Ηλίας Σακέτος.
Category: Πυρόπληκτοι
