ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ…

6 Νοεμβρίου 2012 | By mnodaros

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΒΟΣ

http://www.storieumane.gr/2012/11/giorgos-kovos.html

Αγαπητό ημερολόγιο,

Περίπου, τα τελευταία τριάντα χρόνια έλεγα, συνεχώς, ότι θα σου γράφω κάθε μέρα, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα. Πάντα είχα κάτι άλλο να κάνω. Μέχρι σήμερα…..

Σήμερα δεν το είπα μέσα μου. Απλά άρχισα να σου γράφω. Άκου, λοιπόν, τι σκεφτόμουν σήμερα…. Όταν ήμασταν παιδιά βλέπαμε ταινίες επιστημονικής φαντασίας με ανθρώπους που έρχονταν από το μέλλον φέρνοντας μαζί τους μια έντονη αίσθηση τεχνολογικής, κοινωνικής και πολιτισμικής προόδου. Παράλληλα, μας φάνταζε τόσο μακρινή η νέα χιλιετία και όλοι αναρωτιόμασταν πόσο πιο εύκολη θα γινότανε η ζωή μας όταν θα ερχότανε.
Όταν τα λέγαμε όλα αυτά στους μεγαλύτερους μας πάντα παίρναμε μια και μόνη απάντηση: «Την υγειά μας να ‘χουμε και όλα τα άλλα θα έρθουν».
Αισίως, φτάσαμε στο 2012, δώδεκα ολόκληρα χρόνια μετά την έναρξη της νέας χιλιετίας, και αντί να αντικρίσουμε την πρόοδο που όλοι περιμέναμε, νοσταλγούμε τις καλύτερες μέρες που είχαμε τότε. Επιβεβαιώσαμε, λοιπόν, τον Σόλωνα, ο οποίος, όταν βρέθηκε απέναντι στον Κροίσο και τον άκουγε να μακαρίζει την τύχη του για όλα αυτά που είχε, του απάντησε «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε».
Τι ειρωνεία, πάμε όλο και πιο πίσω όταν θέλουμε να θυμηθούμε κάτι προοδευτικό!
Ας τα πάρουμε ένα ένα.
Τεχνολογικά μπορούμε να πούμε ότι είμαστε αντάξιοι των προσδοκιών μας. Οι επιστήμονες δουλεύουν συνεχώς και κατάφεραν να καταστήσουν δυνατή ακόμα και την αποίκηση μας σε άλλους πλανήτες. Τι να το κάνεις όμως όταν υπάρχουν εκατομμύρια ανθρώπων στον πλανήτη μας που λιμοκτονούν ή πεθαίνουν από την έλλειψη νερού;
Με λίγα λόγια, εν έτει 2012 σε μια παγκόσμια κοινωνία, δίνουμε βαρύτητα στην εξερεύνηση του διαστήματος και ξεχνάμε τον γείτονά μας που λιμοκτονεί.
Μήπως, τελικά, δεν είμαστε παγκόσμια κοινωνία; Μήπως, τελικά, το μεγάλο μας πρόβλημα είναι ότι είμαστε περισσότερο εγωκεντρικοί παρά ανθρωποκεντρικοί; Αυτό συνεπάγεται ότι ούτε πολιτισμικά προοδεύσαμε γιατί δεν μπορεί να σταθεί ανθρώπινος πολιτισμός χωρίς κοινωνικότητα, συνοχή και μέριμνα προς τον συνάνθρωπο. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτά είναι μερικά από τα στοιχεία που μας έδωσαν δύναμη να ξεφύγουμε από την πρωτόγονη κατάσταση που ζούσαμε και να προχωρήσουμε πιο δυναμικά μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Από όλα τα παραπάνω μπορούμε να συμπεράνουμε ότι προοδεύσαμε κοινωνικά;
Όχι, δεν προοδεύσαμε κοινωνικά. Η αλήθεια είναι πως έγιναν σημαντικές προσπάθειες σε πολλούς βασικούς τομείς, όπως η υγεία και η παιδεία, αλλά όλες «σκοντάφτανε» στην ανθρώπινη «δίψα» για χρήμα και όχι για ειλικρινή κοινωνική προσφορά.
Η διαιώνιση αυτής της κατάστασης είχε σαν αποτέλεσμα να χαθούν πολύ σημαντικές αξίες της ανθρώπινης κοινωνίας μας όπως, για παράδειγμα, η εμπιστοσύνη στον άνθρωπο.
Ήρθανε στιγμές που, παρόλο που δεν είχαμε καθόλου χρήματα, νοιώθαμε ότι όταν μας πλησίαζε κάποιος για να μας προσφέρει κάτι, είχε σαν κύριο σκοπό την λεηλασία της τσέπης μας !
Και, τελικά, τι μπορεί να μας βοηθήσει να ανακτήσουμε τις χαμένες αξίες μας για να μπορούμε, μετά, να μιλάμε για κοινωνική και πολιτισμική, κυρίως, βελτίωση; Μα οι ίδιες οι συγκυρίες που βιώνουμε σε παγκόσμιο επίπεδο.
Γιατί, μην ξεχνάμε ότι όσο απέτυχε η παγκοσμιοποίηση στην εξάπλωση της ανάπτυξης, τόσο πέτυχε στην εξάπλωση της κρίσης. Οι συγκυρίες αυτές, λοιπόν, θα μας δώσουν το κίνητρο για βελτίωση της κοινωνίας μας και του πολιτισμού μας. Είναι αυτές οι συγκυρίες που μας υπενθυμίζουν σημαντικές αξίες όπως η αλληλεγγύη, η οποία μπορεί να στηρίξει την δημιουργία σε όλους τους τομείς μιας κοινωνίας.
Ας μην ξεχνάμε ότι και οι παππούδες μας έτσι αναγεννήθηκαν μετά από πραγματικά δύσκολες εποχές.