Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΔΕΝ ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ
ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ
Το τεκμήριο της αθωότητας για κάποιον που ελέγχεται δημοσιογραφικά, δεν ισχύει σε καμιά περίπτωση ούτε δεσμεύει την δημοσιογραφική έρευνα καθώς αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται μόνο από τους δικαστές και τα πολιτικά πρόσωπα.
Συνεπώς η καταδίκη ενός δημοσιογράφου με το σκεπτικό ότι αυτός στην διάρκεια ενός ρεπορτάζ με την παρουσία πραγματικών στοιχείων , δεν σεβάστηκε το τεκμήριο της αθωότητας ενός προσώπου, πολλάκις καταδικασμένου και με σωρεία ποινικών διώξεων σε βαθμό κακουργήματος σε βάρος του , όχι μόνο εσφαλμένη μπορεί να χαρακτηριστεί αλλά προκαλεί και πλήθος αναπάντητων ερωτημάτων που σχετίζονται με την ανεπάρκεια του δικαστικού που υπέγραψε την συγκεκριμένη απόφαση η με άλλες παραμέτρους σχετιζόμενες με την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Όπως αναφέρει ο διακεκριμένος δικηγόρος Αθηνών Ιπποκράτης Μυλωνάς σε άρθρο του στο http://www.koutipandoras.gr/article/tekmirio-athootitas-kai-dimosiografiki-ereyna η συγκεκριμένη άποψη είναι εσφαλμένη καθώς η δημοσιογραφική έρευνα δεν δεσμεύεται από το τεκμήριο αθωότητας.
Ειδικότερα το τεκμήριο αθωότητας, ή, ακριβέστερα το δικαίωμα να τεκμαίρεται κανείς αθώος, είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα του κατηγορούμενου σε μία ποινική δίκη, που θεσπίζεται πρωτίστως στο άρθρο 6 παρ. 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), που ισχύει και στην Ελλάδα.
Με απλά λόγια, οι δικαστές που ασχολούνται με μία ποινική υπόθεση (είτε στην ανάκριση, είτε στη δίκη στο ακροατήριο) έχουν υποχρέωση να αντιμετωπίζουν τον κατηγορούμενο ως αθώο μέχρι να τελειώσει η δίκη και να απαγγελθεί η απόφαση περί ενοχής.
Αν δηλαδή ο πρόεδρος του δικαστηρίου δηλώσει κατά τη διάρκεια της δίκης ότι ο κατηγορούμενος «έχει κάνει» την πράξη, για την οποία κατη-γορείται, τότε παραβιάζεται το τεκμήριο αθωότητας.
Επι πλέον το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) με πλήθος αποφάσεών του έχει επεκτείνει την ισχύ του τεκμηρίου αθωότητας και στα κρατικά όργανα. Αν, για παράδειγμα, ο πρωθυπουργός, ένας υπουργός ή ένας κρατικός λειτουργός δηλώσει ότι ο Χ κατηγορούμενος είναι ένοχος, πριν τελειώσει (ή πριν ξεκινήσει!) η δίκη του, τότε παραβιάζεται το τεκμήριο αθωότητας.
Όταν όμως αυτή η δήλωση περί ενοχής γίνει από έναν απλό πολίτη ή από έναν δημοσιογράφο, τότε ΔΕΝ έχουμε παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας, αλλά προσβολή προσωπικότητας και ενδεχομένως συκοφαντική δυσφήμιση. Ο θιγόμενος έχει κάθε δικαίωμα να ασκήσει αγωγή για προσβολή προσωπικότητας και να υποβάλει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση. Όμως το τεκμήριο αθωότητας δεν μπορεί να το επικαλεστεί απέναντι σε δημοσιογράφο!
Το συμπέρασμα είναι ότι η δημοσιογραφική έρευνα οφείλει να τηρεί τους κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας, να ελέγχει τις πηγές της και να μην συκοφαντεί, γράφοντας ψέματα. Ωστόσο, το τεκμήριο αθωότητας δεν αφορά τη δημοσιογραφική έρευνα, ούτε αυτή μπορεί να το παραβιάσει, επειδή αυτό δεσμεύει μόνο τις δικαστικές αρχές και τα κρατικά όργανα.-
Category: Αμακιγιάριστα, Αποκαλύψεις, Αυτοδιοίκηση, Δικαιοσύνη, Δικαιώματα, Ελευθεροτυπία, Επώνυμες απόψεις, Πολιτική, Ράδιο "αποκαλύψεις", Τύπος, Χωρίς κατηγορία
