ΝΙΚΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ : ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΝΙΚΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ
ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ
ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
«Δημοκρατική – Οικολογική Ανασύνθεση Δυτικής Ελλάδας»
Ο συνδυασμός «Δημοκρατική – Οικολογική Ανασύνθεση Δυτικής Ελλάδας», με τον οποίο το νεοσύστατο κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς θα κατέλθει στις Περιφερειακές Εκλογές της 7ης Νοεμβρίου παρουσιάστηκε ΣΤΗΝ Πάτρα. Επικεφαλής του συνδυασμού αναλαμβάνει ο Βουλευτής της Δημοκρατικής Αριστεράς κ. Νίκος Τσούκαλης, ενώ αντιπεριφερειάρχης για την Ενότητα Αχαΐας, το μέλος της Πανελλαδικής Εκτελεστικής Γραμματείας κ. Χρήστος Σταυρόπουλος.
Ο εκπρόσωπος τύπου του συνδυασμού ανέφερε:
«Είπα νωρίτερα ότι δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για τον επικεφαλής και τα στελέχη του συνδυασμού, καθώς είναι συνεχής και αδιάλειπτη η παρουσία μας μέσω των προτάσεων και των δραστηριοτήτων. Ειδικότερα, του κ. Νίκου Τσούκαλη, ο οποίος με συνέπεια υπηρέτησε το Νομαρχιακό Συμβούλιο και συνεχίζει με τον ίδιο ζήλο τα τελευταία χρόνια μέσω της παρουσίας του στη Βουλή.
Το 2006 ήμασταν ο μόνος συνδυασμός σε Νομαρχιακό επίπεδο, μέσω της «Αχαϊκής Συμπολιτείας», που παρουσιάσαμε εμπεριστατωμένο πρόγραμμα Περιφερειακής και αειφόρου ανάπτυξης. Το πρόγραμμα αυτό, δυστυχώς, είναι τραγικά επίκαιρο και σήμερα, καθώς η Δυτική Ελλάδα παραμένει ο φτωχός συγγενής των Περιφερειών της Ευρώπης και 12η σε ανάπτυξη, στην Ελλάδα. Οι προσπάθειες του συνδυασμού μας εντοπίζονται στην επικαιροποίηση του προγράμματος που είχαμε καταθέσει το 2006, με την ευχή να μην χρειαστεί και πάλι να το καταθέσουμε στις εκλογές του 2014. Φυσικά, προχωρούμε στις αλλαγές που χρειάζονται αντιλαμβανόμενοι τα νέα δεδομένα, τόσο σε οικονομικό, όσο σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.
ΤΙ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Τα υπόλοιπα κόμματα, σε αντίθεση με την Δημοκρατική Αριστερά η οποία στηρίζει τον συνδυασμό μας, επιδιώκουν να δώσουν στις εκλογές του Νοεμβρίου έναν διαφορετικό χαρακτήρα και προσανατολισμό, όπως δηλαδή λένε οι ποδοσφαιρόφιλοι «θέλουν να πετάξουν την μπάλα έξω από το γήπεδο». Το γήπεδο όμως είναι συγκεκριμένο και είναι ο χώρος της τοπικής αυτοδιοίκησης και εμείς θα επιμείνουμε στην ανάδειξη των μεγάλων προβλημάτων της Δυτικής Ελλάδας, ενός τόπου που αν και χαρακτηρίζεται από πολλούς ευλογημένος, μαραζώνει και υποβαθμίζεται, τόσο οικονομικά, όσο αναπτυξιακά και οικολογικά. Οι εκλογές της 7ης Νοεμβρίου δεν έχουν, ούτε το χαρακτήρα του δημοψηφίσματος για τον Καλλικράτη και την επιβράβευση ή την αποδοκιμασία της πολιτικής του που θέλει να προσδώσει το ΠΑΣΟΚ, αλλά ούτε και τον αντιμνημονιακό χαρακτήρα που θέλουν να δώσουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Οι εκλογές θα στείλουν τα δικά τους μηνύματα, αλλά δεν μπορούν να μετατραπούν σε κανένα είδους δημοψήφισμα. Μάλιστα, η αντιπολίτευση στηρίζεται σε μία «δήθεν» συμμαχία και συσπείρωση εναντίον του μνημονίου, την ώρα που με τα σημερινά δεδομένα δεν υπάρχει η βάση για να σταθεί αυτή η πολιτική συσπείρωση. Η Δημοκρατική Αριστερά παρά την αντίθεσή της στο Μνημόνιο – το οποίο και οι Βουλευτές της, ανάμεσά τους και ο κ. Νίκος Τσούκαλης, καταψήφισαν στη Βουλή – επιμένει στην ανάδειξη των μεγάλων προβλημάτων του τόπου και στην προκειμένη, της τοπικής αυτοδιοίκησης και τον τοπικών κοινωνιών.
ΟΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Γεγονός που δεν μπορούμε να προσπεράσουμε είναι αυτό των απαγορευτικών οικονομικών συγκυριών, που φέρνει την Περιφέρεια μας ακόμα πιο χαμηλά στην κατάταξη των Περιφερειών της Ευρώπης για το κατά κεφαλήν παραγόμενο προϊόν, παρά την ύπαρξη τριών Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης. Τι όμως, μπορούμε να αξιοποιήσουμε για να καλύψουμε το χαμένο έδαφος;
Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας διαθέτει τα εξής συγκριτικά πλεονεκτήματα:
1. Νευραλγική θέση στις βασικές θαλάσσιες οδούς διαθέτοντας τέσσερα σημαντικά λιμάνια, της Πάτρας στην Αχαΐα, του Κατακόλου και της Κυλλήνης στην Ηλεία και του Πλατυγιαλίου στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας.
2. Βασικούς αρχαιολογικούς χώρους και έναν από τους σημαντικότερους θησαυρούς στον πλανήτη – όπως είναι η Αρχαία Ολυμπία – και δύο άρτια αρχαιολογικά μουσεία, αυτό της Πάτρας και αυτό της Αρχαίας Ολυμπίας.
3. Τη γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης» που ενώνει τη Ρούμελη με το Μοριά και κάτω από προϋποθέσεις μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης Ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής.
4. Ισχυρές δομές εκπαίδευσης και έρευνας, με βασικότερη όλων το Πανεπιστήμιο της Πάτρας.
Ωστόσο, τα πλεονεκτήματα από μόνα τους δεν μπορούν να μας δώσουν ώθηση, καθώς υπάρχουν σημεία στα οποία υστερούμε σημαντικά. Ανάμεσά τους:
1. Οι υποδομές σε όλους τους τομείς.
2. Η απομόνωση σε σιδηροδρομικό και οδικό δίκτυο.
3. Ο αποκλεισμός από το δίκτυο φυσικού αερίου.
4. Η ανεργία, η φτώχια και ο κοινωνικός αποκλεισμός.
ΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ο πυρήνας των προτάσεων του κάθε συνδυασμού θα πρέπει να είναι ρεαλιστικός, να προσαρμόζεται στις σύγχρονες απαιτήσεις, στα οικονομικά δεδομένα της εποχής και στην απλή λογική. Αυτό από μόνο του δεν φτάνει, καθώς χρειάζονται και οι συντονισμένες ενέργειες διεκδικήσεις, αφήνοντας στην άκρη το κομματικό συμφέρων, το πολιτικό κόστος και τη ρήξη με το Αθηνοκεντρικό κράτος. Αυτό που θα πρέπει όλοι από κοινού να προτάξουν είναι το συμφέρον της Δυτικής Ελλάδας, διεκδικώντας από το κράτος και την Ευρωπαϊκή Ένωση πόρους, ώστε να επιταχυνθεί η Περιφερειακή ανάπτυξη, με αρχικό σκοπό να συγκλίνει η Δυτική Ελλάδα με την υπόλοιπη χώρα. Βασικός μοχλός αυτού του εγχειρήματος θα πρέπει να είναι ο σωστός προγραμματισμός, που θα αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες. Σημαντικές θεωρούνται και οι δημόσιες επενδύσεις, όπου σε σχέση με τις ιδιωτικές θα πρέπει τουλάχιστον να ισορροπούν. Με αυτόν τον τρόπο θα υπάρξουν αποτελέσματα σε τομείς που δεν ενδιαφέρουν ιδιώτες και θα συμβάλουν στην ανάπτυξη των υποδομών. Αυτό συνεπάγεται και αντίθεση στον δογματισμό της υπαγωγής όλων των έργων σε σχήμα αυτοχρηματοδότησης, που στις περισσότερες περιπτώσεις οι όροι είναι ληστρικοί. Κοινός στόχος και κριτήριο όλων των δράσεων θα πρέπει να είναι η αντιμετώπιση της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Παράλληλα, να αρθούν οι ενδοπεριφερειακές ανισότητες, μέσω της τόνωσης προβληματικών περιοχών. Απόλυτη προτεραιότητα.
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Απόλυτη προτεραιότητα στις προσπάθειες μας για ένα καλύτερο αύριο θα πρέπει να δοθεί στο περιβάλλον, μέσα από την υιοθέτηση λύσεων συμβατών με την προστασία του. Πέρα από τα μεγάλα έργα τα οποία δεν στερούνται παρενεργειών, προτείνουμε τη λήψη μέτρων διαχείρισης του περιβάλλοντος, που να είναι σύμφωνα με τις νέες και σύγχρονες αντιλήψεις. Σε επίπεδο Περιφέρειας θα πρέπει να καταγραφούν οι καθυστερημένες και προβληματικές περιοχές, οι στάσιμες και οι περιβαλλοντικά ευαίσθητες. Στη συνέχει, αφού αξιολογηθούν τα χαρακτηριστικά τους, θα πρέπει να πέσει και το βάρος των ενεργειών. Ο περιφερειακός σχεδιασμός για τα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα θα βοηθήσει και στην εξεύρεση λύσεων σε θέματα, όπως, η διάσωση του Πατραϊκού και του Κορινθιακού Κόλπου και η διαχείριση των στερεών αποβλήτων, που είναι το μεγάλο πρόβλημα των επόμενων ετών.
ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ ΜΑΣ
Με όλα αυτά ως βασικά κριτήρια και χωρίς να μπαίνουμε σε λεπτομέρειες για μικρότερα έργα που θα πρέπει να ενισχύσουν την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, παραθέτουμε τις εξής προτάσεις που θα πρέπει να υιοθετηθούν ως δράσεις άμεσης προτεραιότητας από το σχήμα που θα προκύψει μετά την 7η ή την 14η του Νοέμβρη:
1. Προσπάθειες για ενεργειακή σύνδεση της Δυτικής Ελλάδας με την Ευρώπη, μέσω της επέκτασης του αγωγού Φυσικού Αερίου και τη διασύνδεση με το αντίστοιχο Ιταλικό Δίκτυο.
2. Άρση της απομόνωσης μέσω ολοκλήρωσης των μεγάλων αναπτυξιακών έργων, που θα συνδέσουν την Περιφέρεια με τα διευρωπαϊκά δίκτυα (ΠΑΘΕ μέχρι Καλαμάτα, Ιόνια και Παραϊόνια Οδός, Άξονας Βορειοδυτικής Πελοποννήσου.)
3. Μετά την κατασκευή της γέφυρας χωρίς σιδηροδρομική σύνδεση, η ελάχιστη απαίτηση θα πρέπει να είναι ο περεταίρω εκσυγχρονισμός του υπάρχοντος δικτύου, με διπλή σιδηροδρομική γραμμή, και η επέκταση του μέχρι την Αρχαία Ολυμπία. Όλα αυτά σε χάραξη που να μην δημιουργεί αποκοπές και περιβαλλοντικές πιέσεις.
4. Απαιτείται να γίνει πράξη η κατασκευή Περιφερειακού Αεροδρομίου στη Δυτική Ελλάδα, ανεξάρτητα από τις τοπικιστικές διαμάχες για το που θα γίνει. Σκοπός θα πρέπει να είναι μαζί με την ανάπτυξη των λιμανιών, η προσέλκυση τουρισμού.
5. Αναδιάρθρωση του Εθνικού Χωροταξικού σχεδίου, δίνοντας έμφαση στον μητροπολιτικό χαρακτήρα της Πάτρας.
6. Έναρξη του ειδικού σχεδίου ανασυγκρότησης Αχαΐας και Ηλείας, για το οποίο υπάρχει δέσμευση της σημερινής κυβέρνησης μέσω του ίδιου του πρωθυπουργού.
7. Άμεση εκπόνηση μέσω ειδικού προγράμματος, όπως είχε δεσμευτεί η προηγούμενη κυβέρνηση όμως μέχρι σήμερα δεν έχει υλοποιηθεί, Εθνικού Σχεδίου ανάπτυξης, που θα φέρει αλλαγή στην απόκλιση του Δυτικού με τον Ανατολικό και τον Βόρειο Άξονα.
8. Επαναδραστηριοποίηση της Εταιρείας Τουριστικής Ανάπτυξης Δυτικής Ελλάδας, η οποία θα αναλάβει και την προβολή των τριών Νομών στο εξωτερικό παράλληλα με την καμπάνια του υπουργείου Τουρισμού.
9. Ολοκληρωμένες περιφερειακές δράσεις στον τομέα της διαχείρισης των αποβλήτων, ειδικότερα των στερεών.
10. Ανάπτυξη των κοινωνικών υποδομών και εξάντλησης των δυνατοτήτων που δίδονται σε επίπεδο περιφέρειας.
11. Ισόρροπη ανάπτυξη των αστικών κέντρων και της υπαίθρου, με παράλληλη ανάδειξη του μητροπολιτικού χαρακτήρα Πάτρας. Και όλα αυτά, όχι με απλά μέτρα ενίσχυσης, αλλά μέσω συγκεκριμένου σχεδίου αναδιάρθρωσης του πρωτογενούς τομέα και σχεδιασμένο προσανατολισμό του δευτερογενούς, με βάση τις νέες συνθήκες.
12. Σε κάθε έναν από τους τρεις νομούς θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερο βάρος στους τομείς και τις πολιτικές που θα ενισχύσουν τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα, τις προοπτικές και τη μελλοντική φυσιογνωμία. Έτσι:
• Στην Αχαΐα, θα πρέπει να ιδιαίτερο βάρος στην ανάπτυξη των συνδυασμένων μεταφορών, των Νέων τεχνολογιών, τις αστικής βιώσιμης ανάπτυξης και του τουρισμού.
• Στην Αιτωλοακαρνανία, βάρος στην προστασία και διαχείριση του φυσικού πλούτου, τον ήπιο τουρισμό, την αστική βιώσιμη ανάπτυξη την ανάπτυξη πλεονεκτικών κλάδων (όπως οι ιχθυοκαλλιέργειες κ.α.), των συνδυασμένων μεταφορών μέσω του λιμανιού στον Αστακό και της διαχείρισης των υδάτινων πόρων (λίμνη Τριχωνίδα και ποταμός Αχελώος).
• Στην Ηλεία, στην ανάδειξη του πολιτιστικού της πλούτου, του τουρισμού, καθώς και της αναδιάρθρωσης, της ανάπτυξης και του εκσυγχρονισμού του πρωτογενούς τομέα. Στην προστασία και διαχείριση του φυσικού πλούτου που έχει απομείνει μετά τις καταστροφές και της επίλυσης των προβλημάτων χρήσεων γης.
Είναι προφανές ότι πολλοί θα πουν για τις προτάσεις μας, ότι δεν είναι ούτε «καινούργιες», αλλά ούτε και «επαναστατικές». Εμείς θα συμφωνήσουμε μαζί του, όμως θα πρέπει από κάπου να γίνει η αρχή. Είναι ευκαιρία από την πρώτη ημέρα την διοικητικής αναδιάρθρωσης, να παρθούν μέτρα αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε. Όσο και αν υπάρχει σε πολλά από αυτά γενική συμφωνία για την αναγκαιότητά τους, πολλά παραμένουν ακόμα στο θολό τοπίο των υποσχέσεων. Το θέμα της Ανάπτυξης δεν είναι τεχνοκρατικό, αλλά άκρως πολιτικό.
ΤΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ
Αρκετά χρόνια μετά το σχέδιο Καποδίστριας, ένας λαμπρός αρχιτέκτονας της Αρχαίας Αθήνας, ο Καλλικράτης, ήρθε για να σηματοδοτήσει την αρχιτεκτονική της νέας διοικητικής αναδιάρθρωσης της χώρας, ενισχύοντας την αυτοδιοικητική και αποκεντρωτική δομή του σύγχρονου Κράτους, όπως θέλει να λέει η κυβέρνηση. Την ίδια στιγμή όμως, ο ίδιος ο πρωθυπουργός έρχεται να αναιρέσει τους λόγους αναγκαιότητας του Καλλικράτη, δίνοντας στις εκλογές χαρακτήρα δημοψηφίσματος. Σύμφωνα με αυτά τα δεδομένα, ο Καλλικράτης όχι μόνον άργησε πολύ να έρθει, αλλά και ήρθε σε μία δυσοίωνη περίοδο υποχώρησης οραμάτων και ιδεών, και βεβαίως εν μέσω μιας σοβαρότατης οικονομικής κρίσης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η νέα διοικητική αναδιάρθρωση – πάνω σε σύγχρονα πολιτικά, χωροταξικά, και οικονομικά πρότυπα – αποτελούσε πάγιο αίτημα της δημοκρατικής και ανανεωτικής αριστεράς. Η χώρα αποκτά αιρετή περιφερειακή αυτοδιοίκηση και η τοπική αυτοδιοίκηση συγκροτείται από ισχυρές μονάδες με διοικητική, θεματική, όχι όμως και οικονομική όπως ελπίζαμε οντότητα και αυτοτέλεια. Με αυτή την έννοια η Δημοκρατική Αριστερά δεν μπορεί παρά να καταθέσει τις απόψεις της, προκειμένου η Ελληνική αυτοδιοικητική δομή να αποκτήσει και να ενισχύσει τα σύγχρονα, ποιοτικά, προοδευτικά και αναπτυξιακά χαρακτηριστικά, που θα έπρεπε εδώ και χρόνια να έχει κατακτήσει. Τι πιστεύουμε τώρα ότι δεν έγινε στον Καλλικράτη;
Το κεντρικό κράτος, παρά τις περί αντιθέτου συζητήσεις, διατήρησε τις αρμοδιότητες της χάραξης οικονομικής πολιτικής, της ανάπτυξης υπό την έννοια της χάραξης στρατηγικής σε κρίσιμους τομείς όπως ο τουρισμός και η ναυτιλία, της παιδείας υπό την έννοια του κεντρικού προγραμματισμού και της ανάπτυξης προγραμμάτων σπουδών, του συντονισμού σε θέματα υποδομών, περιβάλλοντος και μεταφορών, της αρμοδιότητας σχεδιασμού στον τομέα της υγείας, της απασχόλησης και της κοινωνικής ασφάλισης, καθώς επίσης και πολλών άλλων. Για να μπορέσουν όμως αυτές και άλλες ιδέες να γίνουν πράξη, έπρεπε να γίνει και το βήμα παραπάνω. Ένα βήμα που σε μια κυβέρνηση δέσμια των μικροκομματικών της συμφερόντων, φαντάζει μετέωρο. Η δική μας πρόταση, αντί να μένει στο μνημόνιο, προσπαθεί να βγάλει προς τα έξω τα δικά της προγραμματικά χαρακτηριστικά, με τα οποία προσπαθούμε να διαμορφώσουμε πόλους για την ανανέωση και την ανασύνθεση των τοπικών κοινωνιών και να συμβάλουμε στην ουσιαστική μεταρρύθμιση του νέου θεσμού της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης. Και πάντα βασιζόμενοι στις αρχές μας για οικολογική ανάπτυξη των σύγχρονων περιφερειών, ποιοτική αναβάθμιση της συμμετοχής των πολιτών στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, ενίσχυση και ανάπτυξη της δημοκρατίας, καθιέρωση θεσμών ελέγχου και διαφάνειας και ανάπτυξη νέων παραγωγικών προτύπων, με γνώμονα την ενίσχυση του περιβάλλοντος και τον ενεργειακό προγραμματισμό.
ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ
Και στο θέμα των αρμοδιοτήτων στις 13 νέες Περιφέρειες, η κυβέρνηση αρνήθηκε να κάνει το μεγάλο βήμα. Βασικές αρμοδιότητες που θα έπρεπε να μείνουν ή να περάσουν στις Περιφέρειες, μεταβιβάζονται στις νέες 7 Γενικές Διοικήσεις και στον εκεί εκπρόσωπο της κυβέρνησης. Το κράτος, παρά τις δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ, δεν περιορίστηκε σε επιτελικό ρόλο. Σχετικά με τα οικονομικά των νέων αυτοδιοικητικών οργανισμών, και εκεί δεν υπήρξαν σαφείς δεσμεύσεις, παρά μόνον γενικές και αίολες αναφορές. Θα έπρεπε όμως να γίνει απαράβατος κανόνας, η εκ βάθρων αλλαγή στα οικονομικά και την αυτοτέλεια των ΟΤΑ. Ταυτόχρονα αν και ήταν ζητούμενο φαίνεται ότι μένει στα χαρτιά, η σύγκλιση με το μέσο κοινοτικό όρο, όσον αφορά στο ποσοστό του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων που χειρίζεται η τοπική αυτοδιοίκηση, δηλαδή από 3,5% που είναι σήμερα σε 11,5% που είναι ο μέσος Ευρωπαϊκός όρος. Αυτή η οικονομική ενδυνάμωση θα έπρεπε να συνοδεύεται από ρυθμίσεις για αμεσότερο έλεγχο των δαπανών, μέσω αυτοτελών συστημάτων ελέγχου. Ιδιαίτερα για τη διαχείριση του ΕΣΠΑ, να είχε δημιουργηθεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα που να διασφαλίζει την αντικειμενική αξιολόγηση των δράσεων, οι οποίες εντάσσονται και την παρακολούθηση της υλοποίησης των προβλεπόμενων στόχων.
Category: Αποκαλύψεις
