Η ΕΥΠ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ
Η αποκάλυψη της γενικευμένης άρσης απορρήτου των κλήσεων πολιτών προς διάφορα ΜΜΕ αλλά και της πιθανολογούμενης παρακολούθησης των συνδιαλέξεων ορισμένων από αυτούς μέσω του «κοριού» της ΕΥΠ λαμβάνει διαστάσεις νομικού και πολιτικού σκανδάλου. Είναι ίσως η πρώτη φορά που γνωστοποιείται σε τόσο μεγάλη έκταση μια αστυνομική διαδικασία επιτήρησης τηλεφώνων, με κριτήρια παντελώς άγνωστα και τρόπο καταφανώς ανέλεγκτο.
Οι «ύποπτοι»Σύμφωνα με τις δικαστικές αρχές, οι οποίες νομιμοποίησαν τη διαδικασία της άρσης του απορρήτου με διατάξεις και βουλεύματα, στην ανάκριση καλούνται για εξηγήσεις, όχι όλοι όσοι κάλεσαν γενικώς την εφημερίδα, αλλά εκείνοι που οι κλήσεις τους, για διάφορους λόγους, θεωρήθηκαν από την αστυνομία «ύποπτες». Οπως προκύπτει από τα γεγονότα, η Αντιτρομοκρατική ερεύνησε ενδελεχώς προσωπικά δεδομένα και ευαίσθητες πληροφορίες χιλιάδων πολιτών, αναγνωστών της εφημερίδας, πριν καταλήξει στον κατάλογο των δεκάδων «υπόπτων» που πρέπει να ελεγχθούν.
Σημαντικό ρόλο ίσως έπαιξε και το «παρελθόν» των πολιτών αυτών (όπως για παράδειγμα η συμμετοχή τους σε πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες), το οποίο η ΕΛ.ΑΣ. έχει προφανώς καλά φακελωμένο.
Η αστυνομική έρευνα εστιάστηκε στις ημέρες και ώρες που τα φερόμενα ως μέλη της παραπάνω οργάνωσης έκαναν προειδοποητικά τηλεφωνήματα στην «Ε» (και άλλα ΜΜΕ) για κάποια ενέργεια ή αναλάμβαναν την ευθύνη.
Για λόγους που οι ίδιοι οι αστυνομικοί μάλλον γνωρίζουν καλύτερα, τηλεφωνήματα πολιτών, που έγιναν παραπλήσιες ώρες ή είχαν μικρή διάρκεια, τέθηκαν στο μικροσκόπιο της Αντιτρομοκρατικής.
Είναι προφανές ότι οι κάτοχοι αυτών των τηλεφωνικών γραμμών πέρασαν εν αγνοία τους από «κόσκινο», προκειμένου να εκτιμηθεί εάν και ποια σχέση έχουν με την επίμαχη ενέργεια. Πιθανότατα, εάν τα στοιχεία ήταν επιβαρυντικά για κάποιον, να τέθηκε υπό πλήρη παρακολούθηση (νόμιμη συνακρόαση) η τηλεφωνική του γραμμή. Στην εφιαλτική αυτή εκδοχή αυτή θα μπορούσε να συνηγορεί και η καθυστερημένη (ενάμιση χρόνο μετά τα τηλεφωνήματα) κλήση των συγκεκριμένων ατόμων στον ανακριτή.
Οι επίμαχες κλήσεις που ελέγχει με αυθαίρετο τρόπο η ΕΛ.ΑΣ., με πρόσχημα την έρευνα για τη συγκεκριμένη υπόθεση, ξεκινούν από το 2008 και συνεχίζονται, προφανώς, έως σήμερα!
Οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας υποχρεώθηκαν δικαστικά να δώσουν αναλυτικά στοιχεία για εκατοντάδες τέτοιες κλήσεις και τους κατόχους των τηλεφωνικών γραμμών τους. Ανάμεσά τους ήταν, δυστυχώς για τα σαΐνια της αντιτρομοκρατικής, και εργαζόμενοι στην εφημερίδα.
Η πρώτη περίπτωση αφορούσε το τηλέφωνο μιας γυναίκας που δεν είναι δημοσιογράφος αλλά εργάζεται σε άλλη θέση στην εφημερίδα. Οι αστυνομικές Αρχές δεν είχαν καταχωρισμένη την εργασία της και έτσι ο ανακριτής την κάλεσε να εξηγήσει γιατί τηλεφώνησε στην εφημερίδα, μία συγκεκριμένη ημερομηνία. Οταν έμαθε πως εργάζεται εδώ, έκλεισε τυπικά την ανάκριση.
Η μαρτυρία
Παρόμοια είναι και περίπτωση της δημοσιογράφου Αθηνάς Γκόρου, που ο σύζυγός της κλήθηκε για κατάθεση, επειδή το τηλέφωνο που χρησιμοποιεί η ίδια, και με το οποίο κάλεσε κάποια στιγμή την εφημερίδα, είναι στο όνομά του! Η μαρτυρία της έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Και το ερώτημα που γεννάται (όπως και η απάντησή του) είναι πρόδηλο: Είναι δυνατόν να θεωρούν κάποιοι στην αστυνομία ότι τηλεφωνήματα που έγιναν παραπλήσιες ώρες με «προειδοποιήσεις», από γραμμές κινητών με συμβόλαια και ονοματεπώνυμο, έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με αυτές;
Το θέμα είναι μάλλον περισσότερο πολύπλοκο. Σχετίζεται κυρίως με τη διαχείριση της καταστολής και τη χειραγώγηση καταστάσεων που η αστυνομία επιφυλάσσει στον εαυτό της, εν όψει και των αναμενόμενων κοινωνικών εκρήξεων.
Αυτό καταδεικνύει και η προσπάθεια της προηγούμενης κυβέρνησης να αναβαθμίσει τον ρόλο της ΕΥΠ, αποδίδοντάς της αρμοδιότητες έρευνας και δίωξης της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος. Δεν είναι άσχετο το γεγονός ότι το 2008 διπλασιάστηκαν, σε σχέση με το 2007, οι νόμιμες συνακροάσεις υπόπτων, μέσω του «κοριού» της ΕΥΠ. Συνακροάσεις, για τη νομιμότητα των οποίων έχει εκφράσει συχνά επιφυλάξεις η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ).
Και όλα αυτά συμβαίνουν, τη στιγμή που η Ελλάδα δεν έχει μεταφέρει ακόμη στην εσωτερική έννομη τάξη την κοινοτική οδηγία που υποχρεώνει τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών και τους παρόχους Ιντερνετ να παρακρατούν για τουλάχιστον 6 μήνες τα δεδομένα κλήσεων και επαφών στο Διαδίκτυο, όλων ανεξαιρέτως των πολιτών. *
Η κλήση στην «Ε» και η κλήση στον εφέτη
Η κλήση εκδόθηκε στις 16/04. Ζητήσαμε πληροφορίες τηλεφωνικά, αλλά δεν ήταν εφικτό να μιλήσουμε με τον ανακριτή ούτε εμείς αλλά ούτε και ο δικηγόρος μας, που τηλεφώνησε αργότερα. Τελικά η γραμματέας μάς είπε ότι η υπόθεση αφορά την ανάληψη ευθύνης για κάποια βομβιστική ενέργεια. Αν και η κλήση ήταν την Πέμπτη, πήγαμε την Τετάρτη με δικηγόρο, προκειμένου να δούμε τι περιλαμβάνει η σχετική δικογραφία. Ο ανακριτής ήταν εκεί και έτσι επισπεύστηκε κατά μία μέρα η διαδικασία.
Η πρώτη ερώτηση προς τον…. μάρτυρα ήταν αν νιώθει ένοχος για κάτι και γι’ αυτό παρουσιάζεται με δικηγόρο, ενώ νομίζω είναι σαφές ότι μόνο με δικηγόρο μπορείς να λάβεις γνώση της δικογραφίας, τουλάχιστον άμεσα. Ο δικηγόρος εν τέλει βγήκε από την αίθουσα και άρχισε η ….ανάκριση.
Ρωτήθηκαν όλα τα στοιχεία: όνομα, επίθετο, κατοικία, επάγγελμα, τηλέφωνο. Καθώς ο μάρτυρας έχει πει τον μισό αριθμό του κινητού του τηλεφώνου, ο ανακριτής λέει. «Σταμάτα εδώ, έχουμε την απάντησή μας».
Ανοίγει έναν φάκελο που ήταν στο γραφείο του και έγραφε vodafone, βγάζει ένα χαρτί και του διαβάζει έναν άλλο αριθμό κινητού, ρωτώντας τον γιατί υπάρχει από αυτόν τον αριθμό, που είναι επίσης στο όνομά του, κλήση προς την «Ελευθεροτυπία» το 2008, την ημέρα που οι «Πυρήνες της Φωτιάς» ανέλαβαν την ευθύνη για βομβιστική επίθεση, με τηλεφώνημα στην εφημερίδα. Δόθηκε η εξήγηση ότι αυτόν τον αριθμό τον χρησιμοποιώ εγώ, που εργάζομαι στην εφημερίδα. Κατόπιν τον ρώτησε αν ξέρει ποιος τηλεφώνησε για να αναλάβει την ευθύνη της συγκεκριμένης επίθεσης!
Και μπορεί η περίπτωση αυτή να τελείωσε θεωρητικά εδώ. Ομως, τα καίρια ερωτήματα παραμένουν: Με ποια κριτήρια καλούν για ανάκριση, ανθρώπους; Επειδή απλώς τηλεφώνησαν κάποια στιγμή στην εφημερίδα; ‘Η μήπως γίνεται ταυτόχρονα και κάποια άλλου είδους, σκοτεινή και αυθαίρετη αξιολόγηση;
ΑΘΗΝΑ ΓΚΟΡΟΥ
Category: Αποκαλύψεις
Η Έρημη Χώρα
Πέσαμε τελικά στον γκρεμό, το ΔΝΤ είναι εδώ. Η κυβέρνηση, μέσα από απίστευτες παλινωδίες και αντιφάσεις, υπέκυψε στην πίεση των αγορών χωρίς όρους. Το μέλλον της χώρας είναι πια άδηλο, η καταδίκη των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων δεδομένη.
Δεν έχω γνωρίσει στη ζωή μου κυβέρνηση, που να αθέτησε τόσο γρήγορα, τόσες υποσχέσεις, που να εξαπάτησε τόσο έναν ολόκληρο λαό και που εξακολουθεί στο ίδιο τροπάριο, χωρίς ντροπή, με την πλεοψηφία των ΜΜΕ (ευτυχώς υπάρχουν και λίγες εξαιρέσεις) να υποστηρίζουν με φανατισμό τις αυτοκτονικές (για το λαό) επιλογές της και να συσκοτίζουν οποιαδήποτε άλλη άποψη.
Οι συνειδητά ψευδείς υποσχέσεις του κ Παπανδρέου προεκλογικά δείχνουν και την αγωνία, το κόμμα του να καταλάβει με κάθε μέσον την εξουσία. Ίσως οι κυρίαρχοι του πλανήτη και οι ελέγχοντες την παγκόσμια οικονομία να πίστευαν ότι μόνο το ΠΑΣΟΚ, που ελέγχει μέρος του συνδικαλιστικού κινήματος, θα μπορούσε να λάβει τόσο αντιλαϊκά μέτρα. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, τι ντροπή, υποκλίνονται μπροστά στην καταστροφή της χώρας, υποτελείς όντες του κόμματος.
Ουδεμία άλλη εναλλακτική δυνατότητα εξετάστηκε από την κυβέρνηση για να απορριφθεί ως ανεφάρμοστη. Μας οδήγησαν στο μονόδρομο του ΔΝΤ χωρίς δεύτερη σκέψη.
Η τρομοκρατία των Ελλήνων είναι καθημερινή πρακτική τόσο από τα κυβερνητικά στελέχη όσο και από την πλειοψηφία των ΜΜΕ.
Πιστεύεται αν κάποιος π.χ. εργολάβος, που κατέχει ΜΜΕ, έβγαινε χαμένος από την προσφυγή στο ΔΝΤ θα την υποστήριζε μέσα από την τηλεόρασή του ή την εφημερίδα του; Μάλλον θα την πολεμούσε με φανατισμό.
Βέβαια, θα μου πει κανείς, πως το κεφάλαιο στη χώρα μας (τράπεζες κλπ) θα βγει σχεδόν αλώβητο από την κρίση την οποία θα πληρώσουν αποκλειστικά οι μη έχοντες και οι μη κατέχοντες. Οι επιλογές της κυβέρνησης, που τόσο εύκολα έκανε, δεν πλήττουν κατ’ ουσίαν τόσο το μεγάλο κεφάλαιο αλλά τον μικρομεσαίο Έλληνα. Αυτό, από μόνο του λέει, ποιανών συμφέροντα υπηρετεί η δήθεν σοσιαλιστική κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση δεν πίεσε για διαπραγμάτευση του χρέους για να μην χάσουν οι δανειστές – τράπεζες αδιαφορώντας τι αυτό θα σημάνει για τον Ελληνικό λαό (τουλάχιστον την πλειοψηφία του).
Ο λαός είναι μάλλον παγωμένος μπροστά σε όλα αυτά τα απίστευτα που συμβαίνουν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και γι’ αυτό πιστεύω ότι και οι κινητοποιήσεις δεν γενικεύτηκαν ακόμη.
Η αριστερά, σε ιδεολογικό αδιέξοδο, περιορίζεται σε καταγγελίες εφ’ ‘ολης της ύλης και σε περιστασιακές απεργιακές κινητοποιήσεις χωρίς μαζική συμμετοχή.
Θα έπρεπε να οργανωθεί έστω αυθόρμητα και μέσα από τα μπλογκς ένα κίνημα διαμαρτυρίας γιατί τα χειρότερα έπονται.
Έλληνες Αντισταθείτε!