ΜΑΥΡΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ…
ΤΑΞΙΔΙ… …Αόρατα τα χέρια μου και περνάς και περνώντας ανθίζεις – ολόλευκο ανθάκι γιασεμιού, που του γυρίζω απ’ την ανάποδη το μίσχο να ρουφήξω μέλι, όπως μου μάθαιναν παλιά οι φίλοι μου στη γειτονιά παίζοντας μήλα κι «αγαλματάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα. Μέρα ή νύχτα;» Ονειρεύομαι τη μέρα σου, πώς ξυπνάς κι άραγε πού και λέω, […]