«Πoυτάνα όλα!»
Γεια σου πιτσιρίκο.
Διάγγελμα Πρωθυπουργού: «Ελληνίδες Έλληνες, πουτάνα όλα!»
E, μετά από τόσα «Ναι σε όλα», ας πούμε κι ένα «όχι».
Ακόμα κι αν το ερώτημα είναι «αυτό το άθλιο και φρικτό τελεσίγραφο ή τη συμφωνία που είχαμε προτείνει εμείς προχθές (και την οποία σας καλούμε να ξεχάσετε πως ήταν επίσης υφεσιακή, άδικη και εντελώς αντίθετη με οτιδήποτε πρεσβεύουμε);».
Ακόμα κι αν απλά είναι διαπραγματευτικό κόλπο για να μας φορεθεί ελαφρύτερο μνημόνιο από το προταθέν νεοφιλελεύθερο έκτρωμα.
Ακόμα κι αν είναι μέρος μια διεστραμμένης παράστασης, όπου οι εταίροι, τρομαγμένοι από τον «τρελό» θα υποχωρήσουν στο κείμενο των 47 σελίδων και η Πρώτη Φορά Αριστερά θα μας πείσει πως πρέπει να πανηγυρίζουμε για την «καλύτερη, αμοιβαία επωφελή συμφωνία» που θα έκανε τον Αντώνη και τον Βενιζέλο να μοιάζουν σοσιαλδημοκράτες, γιατί γλιτώσαμε από τα χειρότερα.
Ή, αν τελικά όντως διοργανωθεί δημοψήφισμα σε μια βδομάδα, ακόμα κι αν ο ίδιος ο Τσίπρας στην πραγματικότητα ελπίζει πως θα μας τρομάξουν τα παπαγαλάκια που θα τρέξουν να μεταφράσουν το δίλημμα σε «Ευρώ ή Καταστροφή».
Αν δεν είστε ο κυριούλης με το κολονάτο ποτήρι και τα κορίτσια με τις γόβες και το απολυτήριο από το Κολλέγιο που διαδήλωσαν προχθές στο Σύνταγμα -με το μετρό ανοιχτό γιατί, «το κλείνουν μόνο για τους άλλους»-, ο εργοδότης που καπνίζει το πούρο πουλώντας innovation (αέρα με φαντεζί καλοπληρωμένο PR σε free press), φεσώνοντας τους μπλοκάκηδες σκλάβους του, πουτάνα όλα!
Αν είστε από εκείνους τους άλλους που χάσατε ζωές, αφήσατε πίσω οικογένειες και τώρα ακούτε τις ειδήσεις από τα πέντε σημεία του ορίζοντα, βρεγμένοι ως το κόκκαλο από βροχή και κρυφά δάκρυα που ακούνε μόνο οι πολύ δικοί σας κάτι βράδια που σκοτεινιάζουν πιο πολύ από τα άλλα, και την Ελλάδα τη βλέπετε μόνο ως τόπο διακοπών πια, πουτάνα όλα.
Αν χάσατε γονείς, από εκείνους τους καλούς φιλότιμους ανθρώπους που γέρασαν και μαράθηκαν μέσα σε λίγα μόνο χρόνια χάνοντας την αξιοπρέπειά τους. Αν χάσατε αγάπες που δεν άντεξαν τις καληνύχτες του σκάιπ ή δεν κατάφεραν την ανεμελιά του «αγάπη ρε, και θα παλέψουμε».
Αν μείνατε πίσω, στο χάος, πολεμώντας, αλλά σας βρήκαν τα 35 να γυρίζετε στη μαμά και στο παιδικό σας δωμάτιο, να μην μπορείτε να χτίσετε ζωές και έρωτες και αύριο, και κάθε μέρα που περνάει μαυρίζετε από το ζουρλομανδύα που δένει τις μέρες μας τα τελευταία 5 χρόνια, και το άγχος πώς θα βγει η βδομάδα που έρχεται, πουτάνα όλα.
Αν σας χαζεύουν τα μικρά χαρούμενα αντίδοτα σας στο χάος, που τρέχουν γύρω σας μόλις επιστρέψετε στο σπίτι, αλλά αργά το βράδυ σκέφτεστε και συζητάτε αν πρέπει να φύγετε μαζί τους, πριν ξεκινήσουν το σχολείο, πουτάνα όλα.
Μπλαζέ υφάκι και το «καινούριο i-phone» και fusion κουζίνες, καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς, χρυσά μανικετόκουμπα και πολύχρωμα χαρτάκια που τα αγγίζει και σας τα ανεμίζει με στόμφο «υπευθυνότητας» μόνο το (φοροδιαφεύγον αλλά αξιοσέβαστο) αφεντικό σας και τα αιωρούμενα κεφάλια στις ειδήσεις εκείνων που δεν ήταν ποτέ με το μέρος του τόπου σας ή το τελευταίο υπόλειμμα αξιοπρέπειας;
«Πουτάνα όλα» ρε!
Και για εκείνους τους μαϊμουδίζοντες βλάχους που νομίζουν πως Ευρώπη είναι τα γκαλά που διοργανώνουν με τις βραχιολοφορούσες μποτοξαρισμένες εσαεί άεργες θυγατέρες νυν εκθειαζόμενων πρωτοπόρων του κεφαλαίου, αλλά πιθανότατα πρώην μαυραγοριτών, μασουλώντας σούσι και μπουκίτσες κοντοσουβλίου, πνίγοντας με τις ανούσιες κουτσομπολίστικες κουβέντες τους το τρίο κλασσικής μουσικής που προσέλαβαν για να ξορκίσει τους ζουρνάδες εκείνου του παππού από το χωριό για τον οποίο ντρέπονται, όλους εκείνους που νιώθουν «Ευρωπαίοι» επειδή ξέρουν το «Λονδινάκι» που επισκέπτονται για ψώνια ή έζησαν ένα εξαμηνάκι, αγοράζοντας ένα πτυχίο στην ασφάλεια του ακαδημαϊκού ελιτίστικου μικρόκοσμου,,περνώντας από τα ιδρύματα που τους φιλοξένησαν χωρίς να ακουμπήσουν, να τους ενημερώσω ότι η Ευρώπη χτίστηκε με «όχι».
Να τους ενημερώσω πως στην πραγματική Ευρώπη (ναι, ακόμα και εκείνη που ζει στους γυάλινους πύργους), οι πραγματικοί Ευρωπαίοι αναρωτιούνται γιατί διάολο δεν το είπαμε το «όχι» νωρίτερα.
Και σε αυτούς, του πιο σπουδαγμένους μαϊμουδίζοντες, που πλατσουρίζουν σε θολά ποτάμια και παριστάνουν τους «φιλελεύθερους», μπερδεύοντας τον Χάγιεκ με τον Μπάμπη Παπαδημητρίου, έχοντας κάνει ουρά για να παρακολουθήσουν TEDx με Στέλιο Ράμφο, ενώ ζουν οριακά άνεργοι και μπερδεύοντας το «ευρωπαϊκό όνειρο» με τα λοφτ του Παπαχελά και των σαλονιών της LIFO, εκείνων που από αύριο θα σκίζουν τα burberry που αγόρασαν με πόνο για να ταιριάξουν στα κυριλέ μπιτσόμπαρα αυτού του κόσμου με τον «όμορφο κόσμο», όπου θα ανεβάζουν selfies με free wifi γιατί τους έχει τελειώσει η κάρτα, θα τους ζητήσω με όλη την αγάπη: Κόφτε ρε παιδιά τον Πάσχο Μανδραβέλη, σας χαλάει.
Το ερώτημα είναι εκείνο το κλασσικό και κοινότυπο, το ερώτημα κάθε ληστή σε κάθε ιστορία με θύτες και θύματα: «Τα λεφτά ή τη ζωή σου;». Και η απάντηση στο τι θέλεις να κρατήσεις θα είναι πάντα το ίδιο απλή.
«Το Ευρώ ή τη ζωή σου;» Τη ζωή μου ρε. Τη ζωή μας. Δώστε την πίσω και κρατήστε τα χρωματιστά χαρτάκια σας.
Πουτάνα όλα.
Φώτης
Πηγή: pitsirikos.net
Category: Αποκαλύψεις, Αυτοδιοίκηση, Δικαιοσύνη, Ελευθεροτυπία, Επώνυμες απόψεις, Πολιτική, Τύπος, Χωρίς κατηγορία
