ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΣ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ
Λίγο μετά τις 9 το πρωϊ μαζί με τον συνάδελφο Γιώργο Μαρινόπουλο της ΕΡΤ του Πύργου μπαίνουμε διστακτικά στο κέντρο προσφύγων του LM στην μέχρι πρότινος εγκαταλελειμμένη παραθαλάσσια ξενοδοχειακή μονάδα στην Μυρσίνη του δήμου Ανδραβίδας Κυλλήνης.
Μια παρέα πιτσιρίκια από την Συρία , όχι πάνω από πέντε ετών μας χαιρετούν και μας χαμογελούν. Ο Γιώργος τα πλησιάζει και τους δίνει μερικά σακουλάκια με μπαλόνια . Εκείνα χτυπούν χαρούμενα τα χεράκια τους και αρχίζουν να παίζουν …Χαρούμενες παιδικές φωνές ακούγονται παντού .
Από τα μικρά σπιτάκια της ξενοδοχειακής μονάδας ξεπροβάλλουν φοβισμένοι άνδρες και γυναίκες με μαντήλες που μας κοιτάζουν αναγνωριστικά .
Ενας αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας δίνει οδηγίες στους συναδέλφους του και παραδίπλα μια ομάδα εθελοντών μαζί με μέλη του Ερυθρού Σταυρού μοιράζουν το πρωινό που μόλις έχει έρθει από την 117 ΠΜ Ανδραβίδας .
Πιο πέρα εργάτες του δήμου Ανδραβίδας Κυλλήνης τακτοποιούν στον χώρο και τις τελευταίες λεπτομέρειες για την φιλοξενία αυτών των ανθρώπων. Παντού μικρά παιδάκια με τις μανάδες τους απολαμβάνουν τον πρωινό ανοιξιάτικο ήλιο , τις ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης , το πλούσιο γεύμα, αλλά κυρίως την αγάπη και την αλληλεγγύη.
Για πρώτη φορά μετά από καιρό δεν κοιμήθηκαν στο υγρό πάτωμα της σκηνής αλλά πάνω σε ένα ζεστό κρεβάτι… 
Για πρώτη φορά από τότε που έφυγαν από την πατρίδα τους έμειναν μέσα σε ένα σπίτι με ηλεκτρικό ρεύμα, νερό και μπάνιο.
Ολόκληρη η τοπική κοινωνία του δήμου Ανδραβίδας Κυλλήνης , η δημοτική αρχή , αλλά και πολίτες από όλη την Ηλεία , αφού απομόνωσαν τις λιγοστές ευτυχώς ακραίες φωνές μίσους , ρατσισμού και φασισμού ακροδεξιών κύκλων δείχνουν με τον δικό τους τρόπο την αλληλεγγύη και την αγάπη τους στους πρόσφυγες .
Απλοί άνθρωποι κουβαλώντας σακούλες με τρόφιμα , παιχνίδια και ρούχα , μαζί με τα παιδιά τους, βρίσκονται παντού στον χώρο φιλοξενίας των προσφύγων και προσφέρουν απλόχερα από το υστέρημά τους την βοήθεια που μπορούν.
Βλέμματα ευγνωμοσύνης και μάτια υγρά από την συγκίνηση διασταυρώνονται με τα δικά μας μάτια. Ολοι καταλαβαίνουν τα μοναδικά συναισθήματα που μεταφέρονται ανάμεσά μας και ας είμαστε μεταξύ μας τελείως άγνωστοι.
«Εχουμε εδώ κι ένα μωράκι που γεννήθηκε προ ημερών σε σκηνή στον Πειραιά. Τώρα μαζί με τους γονείς του θα έχουν τα απαραίτητα . Ένα πιάτο ζεστό φαγητό , στέγη και κυρίως αγάπη» – μας λέει συγκινημένος ο Σύριος γιατρός και δήμαρχος Ανδραβίδας Κυλλήνης Ναμπίλ Μοράντ.
Φεύγουμε μαζί με τον Γιώργο από τον χώρο φιλοξενίας των προσφύγων με σφιγμένη την καρδιά . Δεν πήγαμε εκεί για να κάνουμε ρεπορτάζ. Αλλά για να νοιώσουμε οι ίδιοι συναισθήματα. Και να αφουγκραστούμε την ευαισθησία της τοπικής κοινωνίας.
Μιας κοινωνίας που παρά τα μεγάλα της προβλήματα έγινε μια μεγάλη αγκαλιά για τους κατατρεγμένους . Στέλνοντας παντού ένα ισχυρό μήνυμα ελπίδας , αγάπης και αλληλεγγύης απέναντι στους συνανθρώπους μας ανεξάρτητα από φυλή , έθνος, χρώμα και θρησκεία.-
Category: Αμακιγιάριστα, Αποκαλύψεις, Αυτοδιοίκηση, Δικαιώματα, Ελευθεροτυπία, Επώνυμες απόψεις, Πολιτική, Τύπος, Χωρίς κατηγορία
Comments (1)
Trackback URL | Comments RSS Feed
Sites That Link to this Post